خاطرات دوران کرونا، فاطمه دهقان از ایران

 ‎خاطرات دوران کرونایی

هر سال با روحیه خوب به استقبال بهار می رفتم ولی امسال ‌با رسیدن بهار انگار آخر دنیا داشت نزدیک میشد. کار من شده بودم الکل خریدن و مواد ضد عفونی و ماسک و دستکش که به سختی گیر می آمد و توی خونه موندن. نه تفریح و نه مهمانی می‌آمد و نه ما به مهمانی میرفتیم. فقط و فقط در خانه از صبح غذا درست کردن، شست و شو، بعد با تلویزیون و موبایل وکتاب فرش بافی خودم رو سرگرم میکردم. اما اعتراف میکنم با آمدن کرونا از مرگ هراسی ندارم وکینه کسی رو بدل نمی گیرم، چون مردن که آنقدر به همه ما نزدیک است پس چرا باید به خودمان سخت بگیریم؟ شاید ‎زندگیم تکراری شده ولی قدر داشته هایم، نزدیکانم رو بهتر میدانم. قبلاً برای خرید، تفریح و کارهای دیگه خیلی بیرون بودم اما الان تو خونه خودم رو مشغول میکنم به امید اینکه این ویروس کلا ناپدید بشه و مردم بتوانند به زندگی روزمره خودشون برگردند. آغاز سال نود و نه همه چیز تو ایران تغییر کرد، نه دید و بازدیدی، نه احوالپرسی، فقط با تلفن جویای حال هم می شدیم و با نزدیکان تماس تصویری میگرفتیم که همدیگر را ببینیم.

دیروز آش رشته درست کردم وکمی برای همسایه بردم، خیلی خوشحال شدم که حالش خوب بود. آخه در این مدت ‎هیچ خبری ازش نداشتم.

#خاطره_نویسی_کرونایی #کرونا #قرنطینه #ویروس_کرونا