اخترنیوز مولتی مدیا
https://kayhan.london/fa/?p=170070
– «هرموقع که حجاب آزاد شد خواندن زنان هم آزاد می‌شود! از دست ما بر نمی‌آید و قدرت می‌خواهد!» – «مخاطبانی که ما در زمینه موسیقی زنان در ایران داشتیم به مراتب از مخاطبانی که با کار آقایان داشتیم.»
اختر قاسمی (+عکس) پنجشنبه‌شب شهر کلن میزبان گروه موسیقی «ماه‌بانو» از ایران به سرپرستی مجید درخشانی بود. با اینکه برنامه در روز کاری هفته بود اما با استقبال نسبتا خوبی مواجه شد.
هم‌اکنون چند هفته است که مجید درخشانی به همراه گروه «ماه‌بانو» اما بدون خوانندگان گروه، با یک خواننده جدید ساکن آلمان در اروپا حضور دارند و سومین اجرای خود را در کلن پشت سر گذاشتند.
ـ من به عنوان یک شنونده موسیقی احساس می‌کردم که جای صدای خواننده با گروه خیلی منطبق نبود که فکر کردم شاید به دلیل دور بودن از هم و عدم تمرین گروهی بود؛ البته بخش کردی خیلی خوب اجرا شد…
-ببینید، کار ما متکی به خواننده نیست و توجه کردید که در خیلی بخش‌ها فقط موسیقی اجرا می‌کردیم؛ ما تصمیم نداریم که فقط خواننده را مطرح کنیم چون این تفکر غلطی است. مثلا در گروهی نوازنده‌ی درجه‌ی یک کمانچه می‌نوازد و بعد در کنارش خواننده‌ای که اصلا در سطح او نیست ولی چون خواننده است مطرح می‌شود ولی ما می‌خواهیم گروه را مطرح کنیم. حتی ممکن است که بدون خواننده کار کنیم و این کار گروه‌نوازی را مطرح کنیم. این کار را البته سالیان پیش آقای علیزاده شروع کرد. کار با خواننده که الان در ایران هست اما ما نمی‌خواهیم این تفکر را رواج بدهیم.
ـ با توجه به مشکلاتی که بعد از گروه «ماه‌بانو» برای شما فراهم شد آیا باز هم با زنان در ایران کار خواهید کرد؟
-در ایران امکان ندارد! نه مجوز می‌دهند و نه هم می‌توانید بدون مجوز کار کنید…
ـ …مگر تبرئه نشدید؟!
-بله، تبرئه شدیم ولی اگر بخواهند دوباره می‌توانند پرونده‌ای راه بیندازند. تبرئه برای اون کلیپِ مشخص بود.
ـ آیا چنین کاری که گروه در جایی و خواننده در جای دیگر باشد، می‌تواند موفق باشد؟
-بله، این کاریست که در سراسر دنیا انجام می‌دهند. ارکستر از جایی دیگر و سولیست از جای دیگر در کارهای کلاسیک به‌خصوص مرسوم است که نوازنده از جایی و خواننده از جای دیگری بیاید.
ـ تصمیم ندارید یک گروه موسیقی زنان تازه تشکیل بدهید؟
-بله تصمیم دارم، اگر نوازنده پیدا کنم حتما این کار را خواهم کرد. تا حال دو نوازنده پیدا کردم و اگر بیشتر پیدا کردم حتما این کار را خواهم کرد.
ـ موسیقی زنان در ایران در حال حاضر چگونه است؟
-زن‌ها در ایران در همه‌ی زمینه‌ها از مردان پیشروترند. واقعا در همه‌ی زمینه های اجتماعی و هنری و… زمانی که من بیست سال پیش ایران رفتم و خواستم یک ارکستر سازهای ملی درست کنم ۱۴ نفر فقط زن نوازنده بودند! همه هم خوب بودند و همیشه سعی کردم این موقعیت به زنان داده بشود چون در ایران مشکل فقط خواندن زن نیست، در خیلی از شهرها زن‌ها حتی نوازندگی هم نمی‌توانند! البته در تهران آزاد است. در یک شرایط سخت زنان خیلی خوب خودشان را بالا کشیدند و رشد کردند. ما اینهمه نوازنده زن نداشتیم. بسیاری هستند که در ایران ناشناخته‌اند و همچنان مشغول تعلیم، یاد گرفتن و یاد دادن و کار کردن هستند البته با توجه به موقعیت‌شان که خیلی محدود است.
ـ همین که می‌گویید خانم ها خیلی محدودند، چرا شما مردان موسیقی ایران که وزنه‌ای هم هستید و نه تنها پایگاه هنری بلکه پایگاه مردمی هم دارید کاری برای زنان در این رابطه نکردید؟!
-اصلا این یک خط قرمزیست که من قبلا هم در رسانه‌ای گفتم که: هرموقع که حجاب آزاد شد خواندن زنان هم آزاد می‌شود! از دست ما بر نمی‌آید و قدرت می‌خواهد! با اعتراض که اتفاقی نمی‌افتد فقط نشان داده می‌شود که این موضوع مخالفانی دارد…
ـ ولی شما حتی همین اعتراض را هم نمی‌کنید!
-ما با کارمان اعتراض می‌کنیم!
ـ درست است؛ ولی این یک بخش است؛ یک بخش هم اعتراض جمعی به شکل نامه و یا حضوری، وقتی که بزرگان و غول‌های موسیقی ما مثل آقای شجریان، علیزاده، ناظری، کارمکاران، شما و… همه با هم جمعی چنین کاری بکنید می‌توانید همراهی مردم را هم داشته باشید…
-یک نفر اگر می‌توانست چنین کاری انجام بدهد و بُردی داشته باشد آقای شجریان است که میلیون‌ها طرفدار داشت وگرنه این افرادی که نام بردید کنار هم بنشینند شاید پنج دقیقه هم حاضر نباشند در کنار هم بایستند چه رسد به اینکه چنین کار مشترکی انجام بدهند. این تفرقه به طرز وحشتناکی در بین هنرمندان ما هست و متاسفانه چنین چیزی هرگز اتفاق نمی‌افتد. حتی اگر در یک برنامه‌ای دو گروه باشند این گروه می‌گوید اگر آن یکی باشد من نمی‌آیم و آن یکی هم می‌گوید اگر آن دیگری باشد من نمی‌آیم! با هم کنار نمی‌آیند؛ وحشتناک است! به نظر من هر کسی به هر وسیله‌ای که می‌تواند باید در این راه کوشش کند؛ با اجرای موسیقی، با ضبط، با پخش، با کنسرت…
ـ به عنوان پیشکسوت موسیقی چه راهی را پیشنهاد می‌کنید که موسیقی زنان آزاد شود؟
-مخاطبانی که ما در زمینه موسیقی زنان در ایران داشتیم به مراتب از مخاطبانی که با کار آقایان داشتیم بیشتر بودند؛ در طیف عادی جامعه از بقال سر کوچه تا رستوران همه توی گوشی به من نشان می‌دادند و این نشان می‌دهد که این آواز و این نغمه در بین مردم رفته و به همین دلیل هم با ما مخالفت شد. برای اینکه مخاطب زیاد داشتیم و مردم خیلی استقبال کردند بهتر از این من راهی به ذهنم نمی‌رسد؛ من کار دیگری بلد نیستم؛ کار اعتراض و شعار و نوشته و نامه و کار من نیست؛ تخصص من نیست؛ هر کسی در ظرفیت خودش باید بتواند راهی پیدا کند و مسلما به تدریج کمتر می‌شود. فکر میکنم در راه آواز زنان هر کسی تلاشی کرد و ضبطی کرد و اجرایی کرد کارش را کرده ولی آنکه فقط اعتراضی کند و نتیجه‌ای نداشته باشد و کار عملی نتواند بکند کسی اهمیت نمی‌دهد، خیلی صداهای بیش از این خاموش شدند!
