پورمزد کافی ( منظر )
“بیانیه ی مدفون” (۲۶)
من درفش پاره پاره ی قلب خویش را
بر دوش می برم
با لخته های پریشانی
و سایه ی پر جراحت قلبم
در شیار درد
گم می شود
در کجای جهان من شوری نمیگذرد؟
که دمی بر قرار خود باشم
در انتظار تو
شکوفه ای می بویم
و شبم روز نمی شود
۲۲ اسفند ۱۳۶۷ _ آلمان_
از دفتر ( از این فلات پر اندوه )
Facebook Comments Box