دوستی اعراب و اسراییل
مجید شمس- چندین دهه بود که کشور کوچک اما قدرتمند اسراییل در آرزوی صلح با کشورهای منطقه بخصوص اعراب بود، و در این راه حتی کار به جنگ هم کشید. جنگ شش روزه ۱۹۶۷ نبردی بود که از ۵ ژوئن تا ۱۰ ژوئن ۱۹۶۷ میان اسرائیل و کشورهای عربی مصر، سوریه و اردن رخ داده و با پیروزی مطلق اسرائیل به پایان رسید.
و یا جنگ یوم کیپور در سال ۱۹۷۳ جنگی بود که از ششم تا بیست وپنجم اکتبر ۱۹۷۳ میان سوریه و مصر (با حمایت چند کشور عربی دیگر) با اسرائیل اتفاق افتاد. این حمله در آخرین ساعات یوم کیپور مقدسترین روز در آئین یهودی آغاز شد. روزی که یهودیان در آن روزه دار بودند. حمله در یک روز مقدس دینی یعنی عدم اعتقاد به هیچ پرنسیپ اخلاقی از سوی کشورهای مسلمان.
اما دخالت های مخرب جمهوری اسلامی ایران در منطقه، به ویژه در کشورهای عربی چون سوریه و عراق و یمن و بحرین در قالب کمک های مستشاری؛ و از طرفی خصومت های بی دلیل علیه اسراییل در طول حیات جنگ طلب جمهوری اسلامی، از جمله تعیین اولتیماتوم ۲۵ ساله از سوی خامنه ای، رهبر جنایتکار حاکم بر ایران، و البته تلاش های بی وقفه دولت ترامپ، این هدف استراتژیک محافظت از خود، باعث نزدیکی و صلح میان کشورهای عربی و اسراییل گردید. صلحی که در پس آن، ممکن است منجر به اتحاد و جنگ این کشورها علیه جمهوری اسلامی گردد.
با اعلام آژانس بین المللی اتمی مبنی بر ۱۲ برابر بیش از حد مجاز بودن میزان ذخائر اورانیوم غنی شده جمهوری اسلامی، و احتمال بازگشت به برجام (در صورت تثبیت ریاست جمهوری جو بایدن) منطقه، در حالت بحرانی و آماده جنگ است. اما این بار جنگی با همراهی کشورهای مسلمان منطقه و اسراییل علیه یک کشور مسلمان دیگر. و مسبب این جنگ احتمالی، کسی نیست جز جمهوری اسلامی با دخالت های بیجا و سیاست های جنگ طلبانه اش در منطقه.