ترکیه؛ ناامنترین کشور جهان برای پناهندگان ایرانی
کوروش زمانی
بار دیگر خبری تلخ و تکراری از کشور ترکیه به گوش میرسد. پناهجوی جوان ایرانی ساکن ترکیه و مؤسس کانال تلگرام و صفحه اینستاگرام «خرافاتکده» با نام «ارسلان رضایی» که بهنقد ادیان بهویژه دین اسلام میپرداخت و اعتقادات دینی را حاصل خرافات چند هزارساله میدانست در تاریخ ۱۰ دسامبر ۲۰۲۰ در منزلش، هدف ترور اشخاص ناشناس گرفت که تا این لحظه هیچ گونه اخباری مربوط به آخرین وضعیت سلامت وی مخابره نشده است، به طوری که امکان تائید یا تکذیب خبر جانباختن این جوان پناهجوی ایرانی وجود ندارد.
او که بارها تهدیدهایی جدی دریافت کرده بود، در ساعات اولیه صبح روز پنجشنبه توسط افراد ناشناس در منزلش مورد حمله با سلاح سرد قرار گرفت. اخبار اولیه، از حمله شبانه دو شخص ناشناس به منزل وی در یکی از استانهای ترکیه حکایت داشت که پس از وارد آوردن جراحات به ارسلان، مکان حمله را ترک کرده و فراری شدند. اما ساعاتی بعد خبر انتقال وی به بیمارستان و به کُما رفتن او منتشر شد و در نهایت صبح جمعه ۱۱ دسامبر، اخباری مبنی بر جان باختن وی به دلیل آسیبهای شدید بر اثر ضربات چاقوی تروریستها، شبکههای اجتماعی را پر کرد اما بازتابی در رسانههای جریان اصلی فارسیزبان نیافت. تنها رسانهای که اقدام به انعکاس سریع خبر ترور ارسلان رضایی در همان زمان کرد، کانال تلگرامی منتسب به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که تصویر منزل ارسلان پس از حمله تروریستی را ضمیمه متن خبر خود قرار داد تا رعب و وحشت در دل منتقدان به دین اسلام بیندازد.
در راستای تحقیق در مورد میزان سطح امنیت برای پناهندگان ایرانی ساکن ترکیه، در سال جاری تحقیقات گستردهای توسط عفو بینالملل در شش استان ترکیه که مهمترین آن «استان وان» در شرق این کشور و در همسایگی ایران قرار دارد انجام شد که نشان میداد سیستم اطلاعاتی ترکیه و همچنین جولان مأموران اطلاعاتی-امنیتی ایران در خاک این کشور، به عنوان تهدیدی جدی برای پناهندگان سیاسی به ویژه روزنامهنگاران و فعالان رسانهها و شبکههای اجتماعی به شمار میروند.
فرود فولادوند، سعید کریمیان، آرش شعاع شرق، مسعود مولوی، عادل بهرامی، محمد رجبی، سعید تمجیدی و حالا در آخرین مورد، قتل ارسلان رضایی، از جمله ترورها، آدمرباییها و استردادها در خاک ترکیه هستند.
هنوز با گذشت چند روز از حمله تروریستی و قتل «ارسلان رضایی» همچنان فقدان اطلاعات دقیق و موثق در این زمینه محسوس است بطوری که تا این لحظه هیچگونه پیام مستقیمی از دوستان یا نزدیکان وی مبنی بر شرح این ترور مخابره نشده است. دلیل این بیخبری، نگرانی از تبعات هرگونه ارتباط با رسانهها یا ارائه اطلاعاتی است که در بین پناهجویان ایرانی ساکن ترکیه وجود دارد که این خود به روشنی گویای وضعیت بحرانی امنیت پناهجویان ایرانی ساکن این کشور است؛ این دقیقاً همان چیزی است که عاملان ترور و آدمرباییها نیز به عنوان خلاء اخبار و اطلاعات از آن استقبال میکنند و مسیر را برای پروژههای بعدی خود هموار میبینند.
فارغ از اینکه عوامل اینگونه اقدامات در خاک ترکیه چه کسانی هستند، آنچه در این شرایط دارای اهمیت است، تهدید روزافزونی است که بر سر پناهندگان و پناهجویان تحت تعقیب و نظارت دستگاههای امنیتی-اطلاعاتی سایه افکنده و این موضوع ترکیه را به ناامنترین کشور جهان برای پناهندگان ایرانی تبدیل کرده است. در این بین، فعالان رسانه هستند که بیش از دیگران درخطر ربوده شدن و ترور قرار دارند که این موضوع باید از طریق عفو بینالملل، شورای حقوق بشر و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و همچنین کشورهای متعهد به بازاسکان پناهجویان، مورد توجه و پیگیری جدی قرار بگیرد تا موجبات انتقال هرچه سریعتر پناهندگانی که در ترکیه در معرض خطر قرار دارند، به کشوری امن فراهم آید.