شعر؛ پورمزد کافی (منظر)

پورمزد کافی (منظر)

(۷۵)

تنها تویی
به جادوی انگاره ی اسپندیار
رویینه ای
که فرصت زخمی
به گاه چشمت نیز نیست

آیینه ی جهان من
برابر نهاده بر جاودانگی

ورنه مرا
در این کارزار
از کدام  شادی جهانم
نصیب بود؟

ورنه در این ستیز
غزال رمیده ی دلم
بر ستیغ کوه را
بر کدام جای جهانم
شکیب بود

و دریغ از تو
نوشینه ای به مرداب آرزو
نیلوفری روئیده در غبار
تنهاترین رودبار ترانه و تردی

و نامت
جادوی نهان به آتشی ست
که سیاووشش منم

جمعه ۱۳ آذر ۱۳۷۱
۴ دسامبر ۱۹۹۲