بيانيهی پانصد امضايیِ اعتراض به فرمانِ علی خامنهای
نجات ملی مستلزم هم انديشیست
در آ، چو حلقه به زنجيرهِ هم انديشان
طلوعی اميد آفرين، برای هم افزايیِ نيروها بهمنظور رهايی
تا پيش از شانزدهم ارديبهشت ماه يكهزار و سيصد و نود و هفت، دركشور ما، بر اساس عرف پذيرفته شدهی عام، اعتراضهای مبتنی بر تضييع حقوق ملت، از جانب شخصيتهای سياسی اليت ( برگزيده ) و يا از سوی حزبهای سياسی شناخته شده، در معرض افكار عمومی قرار میگرفت كه اكنون هم ادامه دارد.
از آن تاريخ، برای تأثيرگذاریِ بيشتر، تمهيدی بهكار آمد تا همه نيروهای مدافع حقوق ملی، همچون حلقههای يك زنجير، بههم بپيوندند و با انحصار اِراده ملی در معادلهی انحصارِ اقتدار حكومتی درآيند.
اين پيشنهاد كه نشانهی حزبی بر پيشانی نداشت، دارای دو جنبهی سلبی و ايجابی بود.
سلبی بود از آن نگاه كه حزبِ تنها و شخصيت منفرد را دارای توان تغيير نمیديد؛ و ايجابی بود چون همه را به يگانگیِ عزم و همانديشی برای همهی نيروها فرا میخواند.
با انتشار گستردهی اين تئوریِ تغيير، بسياری از برجستگان فكری ( كه راهشان پُر رهرو باد ) باتصديق جنبهی يكم، بر آن شدند كه شَقّ دوم اين نظريه را با فراخوان بقيه، بههمراهی با خود، جامهی عمل بپوشانند كه معالاُساف بدليل موجوديت بحران خويشتن بينانهی گسترده، توفيقی عايد نشده وانتظاری هم نمیرود.
اكنون كه (عدو شده سبب خير) پيشنهاد دوم ما اين است: همين همميهنان و سروران گرامی كه همتِ امضای اين بيانيه را با ريسك بالای خطر پذيری متقبل شدهاند، طرحی نو در اندازند و تحت عنوان ( گروه پانصد امضاء) رهبری مشترك ملی جامعه ما را برای تغيير، بنيان گذاشته و با در نظر گرفتن نكات مشترك ديدگاهها، كشور را از ورطه سقوط، فلاكت و فقر رهايی بخشند.
لازم به توضيح است كه در صورت پذيرش اين پيشنهاد، هرگونه اظهار نظر، بيانيه، هدايت يا پيشنهاد با عنوان گروه پانصد امضايی ( بدون اسم و امضای آن گروه ) منتشر نخواهد شد تا با ايجاد وحدت نظريه، معترضان را از ترديد انتخاب، رهايی بخشد.
پاينده ايران
بيست و ششم ديماه يكهزار و سيصد و نود و نه
زنجيره هم انديشان ملی ايران