اخترنیوز؛ کارزار «نه به جمهوری اسلامی» فریاد شخصیت ها و کنشگران سیاسی و مدنی ایرانیست که در داخل و خارج از کشور خواهان همگرایی و همسویی بیشتر برای رهایی از جمهوری اسلامی شدند.
تا کنون صدها شخصیت سیاسی، دانشگاهی، هنری این بیانیه را امضا کردند. در میان امضا کنندگان شخصیت ها و هنرمندانی چون شاهزاده رضا پهلوی، آرامش دوستدار، اسماعیل خویی، داریوش اقبالی، فرامزز اصلانی و ستار دیده میشوند.
متن کامل بیانیه به همراه امضا ها:
طنین فریاد “نه به جمهوری اسلامی” را رساتر کنیم!
هممیهن!
فریاد “نه به جمهوری اسلامی” در جایجای ایران طنینافکن شده است.
این صدای مردمی است که عزم جزم کردهاند تا بساط جمهوری اسلامی، این مانع اصلی دستیابی به آزادی، رفاه، دموکراسی، پیشرفت و حقوق بشر را برچینند. گسترش کارزار “نه به جمهوری اسلامی” در پیوند با دیگر حرکتهای سیاسی و مدنی، نویدبخش همسویی و همگرایی بیشتر مبارزات آزادیخواهانه و عدالتجویانه مردم ایران برای رهایی از حکومتی ضدبشری است.
هموطنان میهندوستی که قلب و ذهنتان سرشار از آرزوی آزادی و آبادی ایران است:
بیاییم خواست “نه به جمهوری اسلامی” را محور همبستگی ملی قرار دهیم تا با برپایی جنبشی بزرگ و فراگیر، خاک ایرانزمین را برای همیشه از فقر و نکبت این رژیم سیاه و فاسد، پاک کنیم.
امضاکنندگان:
آ
شهرام آذر (خواننده و آهنگساز – سندی) بهرام آتشبند (کنشگر سیاسی) پتکین آذرمهر (مستندساز) شایان آریا (کنشگر سیاسی) کوروش آریانا (کنشگر سیاسی) شهلا آریانا (نقاش) رادان آزاد (کنشگر سیاسی) عباس آزادیان (روانپزشک) مهدی آقازمانی (روزنامهنگار و برنامهساز رادیو و تلویزیون) حمید آقایی (کنشگر سیاسی) تقی آل رضا (کنشگر سیاسی) ابراهیم آهنیان (کنشگر سیاسی) شهریار آهی (کنشگر سیاسی) امیریحیی آیتاللهی (پژوهشگر فلسفه)
الف
داریوش اقبالی (خواننده) فرامرز اصلانی (خواننده و آهنگساز) بهنام ابراهیمزاده (کنشگر سیاسی) احمد ابطحی (کنشگر سیاسی) عباس ابطحی (کنشگر سیاسی) محمود ابطحی (کنشگر سیاسی) ناصر ابهت (ناوبان یکم نیروی دریایی ارتش، کنشگر سیاسی) ژاله ابیض (کنشگر سیاسی) تورج اتابکی (پژوهشگر و استاد دانشگاه) ایرج احرابیفرد (مربی پیشین تیمهای ملی شنای ایران، مدرس و متخصص علوم ورزشی) عبدالرضا احمدی (زندانی سیاسی پیشین) فریدون احمدی (کنشگر سیاسی) صابر احمدی (کنشگر سیاسی) کیوان احمدی (گرافیست) زرتشت احمدی راغب (امضاکننده بیانیه ۱۴نفر) شهلا اردلان (کنشگر سیاسی) روشنک استرکی (روزنامهنگار) آرش اسحاقی (کنشگر سیاسی) سیاوش اسدپور (کنشگر حقوق بشر) مازیار اسدی (کنشگر سیاسی) هوشنگ اسدی-هوآس (کنشگر سیاسی و حقوق زنان، متخصص سیستم آیتی) مهدی اسکندری (کنشگر سیاسی) رضا اسماعیلی (نقاش) کیوان اسوار (کنشگر سیاسی) آرماند اش-رفزاده (متخصص برق و الکترونیک، علوم کامپیوتر، بیوپزشکی و استاد مهندسی سیستم و تفکر هوشمندانه) علی اشتیاق (روزنامهنگار) امیرحسین اعتمادی (کنشگر سیاسی، زندانی سیاسی پیشین) رشید اعلم (کارآفرین) محمد افشار (ستوان خلبان ارتش ایران) نادر افشار (کنشگر حقوق بشر) فرید افشار (کوشنده سیاسی) افشین افشینجم (کنشگر حقوق بشر و تحلیلگر سیاسی) حسین افصحی (کارگردان و بازیگر تئاتر) کاظم افضلی (کنشگر سیاسی) نسرین الماسی (روزنامهنگار) صدرالدین الهی (روزنامهنگار و نویسنده) عترت الهی (نویسنده) حسن امانتبری (کنشگر سیاسی) فریبا امانزاده (کنشگر سیاسی) امید امیدوار (برنامهساز تلویزیون) امیررضا امیربختیار (کنشگر سیاسی) بهمن امیرحسینی (کنشگر سیاسی) آرزو امیری (کنشگر سیاسی) آرین امیری (کنشگر سیاسی) ملیکا امیری (کنشگر سیاسی) ایرج امیری (کنشگر سیاسی) چنگیز امیری (کنشگر سیاسی) بابک امینی (آهنگساز و گیتاریست) محمدتقی امینی (افسر ارتش) شادی امینی (خواننده پاپ) رضا امینی (ستوان خلبان ارتش) سعید امینی (کنشگر مدنی) شهلا انتصاری (امضاکننده بیانیه ۱۴نفر) نیره انصاری (حقوقدان و نویسنده، کنشگر حقوق بشر) نازنین انصاری (روزنامهنگار) علی معراج انصاری (عضو پیشین تیم ملی جوجیتسو ایران و قهرمان آسیا) محمدرضا انصاری (کارآفرین) ماریانوش انصاری (کنشگر مدنی) علی انصاری (کنشگر سیاسی) مهران انصاری (متخصص آموزش و توسعه سازمانی) یزدان انصافمنش (کنشگر سیاسی) ناصر انقطاع (نویسنده و پژوهشگر تاریخ ایران) نیکروز اولاداعظمی (نویسنده) جلال ایجادی (جامعهشناس، استاد دانشگاه) رویا ایرانی (کنشگر جنبش زنان) محمد ایزدی (کنشگر سیاسی) فهیمه ایلغمی (کنشگر سیاسی)
ب
افشین بابازاده (شاعر) نادر بابایی (زندانی سیاسی پیشین) مصطفی باباییان (سروان خلبان ارتش) میترا بابک (روانکاو) اردشیر بابکان (کنشگر سیاسی) شمسالدین بابویه دارابی (کنشگر سیاسی) ناهید بارور (کنشگر سیاسی) لیلی بازرگان (خبرنگار و کارآفرین) احمد باطبی (روزنامهنگار، عکاس و فیلمساز) حسین باقرزاده (کنشگر سیاسی و حقوق بشری) احمد باقری (کنشگر حقوق بشر) خیرالله باقری (کنشگر سیاسی) ساناز باقری (هنرمند کارتونیست) گشتاسب باوند (کنشگر سیاسی) رودی بختیار (روزنامهنگار) سیاوش بختیاری (کنشگر سیاسی) وحید بدیعی (روزنامهنگار و برنامهساز رادیویی) مهران براتی (کنشگر سیاسی و تحلیلگر روابط بینالملل) مرتضی برجسته (هنرمند، خواننده) میثم برنابار (کنشگر مدنی) حیدر برومند (پزشک و کنشگر سیاسی) فرخ برومند (کنشگر حقوق بشر) تیمور بزرگی (کنشگر سیاسی) شیما بزرگی (متخصص سیاستگذاری عمومی و حقوق بینالملل) فرزین بستجانی (کنشگر سیاسی) پری بسترآهنگ (کنشگر سیاسی) سعید بشیرتاش (کنشگر سیاسی) نامدار بقایی یزدی (استاد دانشگاه) پروین بقایی یزدی (کنشگر مدنی) الاهه بقراط (روزنامهنگار) فرشید بلدی (کنشگر سیاسی) امین بلغزند (سروان خلبان ارتش) شاهین بمبوری (کنشگر حقوق بشر) علی بنیفاطمه (کنشگر سیاسی) امیرحسین بهارلو (کنشگر سیاسی) رضا بهروز (پزشک متخصص مغز و اعصاب) نسیم بهروز (کنشگر سیاسی) بابک بهزادی (کنشگر سیاسی) نصرت بهشتی (کنشگر حقوق زنان) حمید بیآزار (کنشگر سیاسی) خسرو بیتالهی (سروان خلبان ارتش) بهرام بیگلری (کنشگر سیاسی) ب بینیاز (داریوش، پژوهشگر و مترجم)
پ
رضا پهلوی، بهمن پارسی (کنشگر سیاسی) فواد پاشایی (کنشگر سیاسی) ناهید پرسون سروستانی (فیلمساز و مستندساز، کنشگر سیاسی و حقوق زنان) مهدی پزشکی (کنشگر سیاسی) مهشید پگاهی (کنشگر حقوق بشر و زنان، کارشناس شیمی) ناصر پل (کنشگر سیاسی) هاله پناهی (کنشگر مدنی) عباس پهلوان (روزنامهنگار) عسل پهلوان (روزنامهنگار و برنامهساز تلویزیون) سپیده پورآقایی (کنشگر مدنی) فریده پورعبدالله (کنشگر حقوق بشر) سعید پورعبدالله (کنشگر سیاسی) ژاله پورهنگ (نقاش، استاد پیشین دانشکده هنرهای زیبا) آوا پوری (کنشگر جنبش زنان) شهلا پویان (کنشگر جنبش زنان) عماد پیر بویری (کنشگر سیاسی) احسان پیرولی (کنشگر سیاسی) افشین پیروی (کنشگر سیاسی) مصطفی پیماننژاد (کنشگر مدنی)
ت/ث
محمود تجلیمهر (کنشگر سیاسی، کارشناس و پژوهشگر اینترنت و مخابرات) محمد ترابی (کنشگر سیاسی) مهدی ترابیان (کنشگر سیاسی) ترانه ترک (کنشگر سیاسی) گارن ترهوسپیانس (کنشگر سیاسی) رضا تقیزاده (نویسنده، مترجم و تحلیلگر روابط بینالملل) لاله تنگسیری (کنشگر حقوق زنان، پزشک) هایده توكلی (کنشگر سیاسی) کیانوش توکلی (روزنامهنگار و برنامهساز) محمد توکلی (کنشگر سیاسی) سهیل ثابت راسخ (کنشگر سیاسی)
ج/چ
حمید جاذب (کنشگر سیاسی) حمیدرضا جاودان (بازیگر) سعید جباری (کنشگر سیاسی) میترا جشنی (هنرمند و کنشگر سیاسی) دانیال جعفری (پزشک) محسن جعفری (کنشگر سیاسی) پروین جعفری (کنشگر سیاسی) حسین جعفری (کنشگر سیاسی) قدرتالله جعفری (کنشگر سیاسی) پویا جگروند (کنشگر مدنی) حسن جلالی (سرهنگ خلبان ارتش) ساتگین جلالی (کنشگر سیاسی) کوروش جلیل (کنشگر سیاسی) مهدی جمالی (کنشگر سیاسی) داوود جمشیدنژاد (سرگرد خلبان ارتش) جمال جمیلی (سروان خلبان هوانیروز ارتش، کنشگر سیاسی)، گلنار جهانبانی (کنشگر سیاسی) آرش جهانشاهی (کنشگر سیاسی) غلامرضا جهانفر (کنشگر سیاسی) امیر جهرمی (کنشگر حقوق کارگران) ایرج جوادی (کنشگر سیاسی) هوشنگ جوان (کنشگر سیاسی) رامش جوانمرد (کنشگر سیاسی) جواد جواهری (نویسنده) هادی جواهری لنگرودی (کنشگر سیاسی) سعید جوربکی (کنشگر سیاسی) اصغر جیلو (کنشگر سیاسی) نیلوفر چمنزار (کنشگر حقوق بشر) سعید چوبک (ناشر)
ح/خ
محمدرضا حاجرستمبگلو (شاعر) علیرضا حاجی طرخانی (کنشگر سیاسی) مهدی حاذقاعظم (کنشگر سیاسی) اکبر حجاریان (کنشگر سیاسی) بینا حجازی (کنشگر سیاسی) سپیده حجامی (کنشگر سیاسی) اسفندیار هژبرافکن (کنشگر سیاسی) آرزو حسینآبادی (کنشگر سیاسی) علی حسیننژاد (مترجم و روزنامهنگار، کنشگر حقوق بشر) ناهید حسینی (پژوهشگر امور زنان و آموزش) محمود حسینی (روانپزشک) عباس حقیقی (کنشگر حقوق بشر) جمشید حیدری (کنشگر سیاسی) مجید حیدری (هنرمند و کنشگر سیاسی) سهیل خاتمینژاد (شهروند) زهرا خانی (کنشگر سیاسی) ویکتوریا خبیر (شهروند) غلام خدابنده (کنشگر حقوق کارگران) امیر خردنیک (کنشگر سیاسی) ابی خطایی (کنشگر مدنی و حقوق بشر) دنیا خلفزاده (کنشگر سیاسی) علی خلفزاده (کنشگر سیاسی) فرید خلیفی (برنامهساز) سودابه خلیلی (کنشگر حقوق بشر) بیژن خلیلی (ناشر و کنشگر حقوق بشر) مجید خندان (مربی و داور ورزشهای رزمی، عضو پیشین تیم ملی ایران) اسماعیل خوئی (شاعر و نویسنده) کامران خوانسارینیا (کنشگر حقوق بشر) مراد خورشیدی (کنشگر سیاسی) آریا خوشخو (متخصص علوم ایمنی نرمافزار)
د/ذ
آرامش دوستدار (نویسنده) ازیز دادیار (کنشگر سیاسی) ناصر دارابی (سرگرد خلبان ارتش) مهدی داوری (سروان خلبان ارتش) فریبا داوودی مهاجر (کنشگر حقوق بشر و حقوق زنان) سینا دبستانی (کنشگر سیاسی) آراد دختری (کنشگر سیاسی) حسین دربندی (کنشگر سیاسی) مهدی دربهانی (کنشگر سیاسی) علی دربهانی (کنشگر سیاسی) سعید درخشندی (کنشگر سیاسی و زندانی سیاسی سابق) پرهام درمیانی (کنشگر سیاسی) لیلی دفتری (شهروند) جمیله دنیوی (کنشگر حقوق زنان) عارف دنیوی (کنشگر حقوق زنان) امیر دها (کنشگر سیاسی) امیر دهداری (عضو پیشین تیم ملی واترپلو ایران و قهرمان آسیا) مهرزاد دوستپور (ستوان خلبان ارتش) مارتین دیبا (کنشگر سیاسی) مسعود دیوانیفر (کنشگر سیاسی) مهدی ذوالفقاری (کنشگر سیاسی)
ر
کاوه راد (پزشک متخصص دردهای مزمن و چندجانبه) علی رادبوی (نویسنده) رامتین رادمان (کنشگر سیاسی) سالار رادمان (کنشگر سیاسی) رضا رازی (کنشگر سیاسی) آرش رازی (کنشگر سیاسی) نیما راشدان (کنشگر سیاسی) نگین راغ (کنشگر سیاسی و حقوق زنان) احمد رافت (روزنامهنگار) دایون ربیعی (مربی بینالمللی بدنسازی) سام رجبی (قهرمان جوجیتسو جهان و عضو سابق تیم ملی جودو ایران) جواد رجبیان (سرهنگ خلبان ارتش) حمید رحمانپناه (سروان لشکر زرهی ارتش، کنشگر سیاسی) حمیدرضا رحیمی (شاعر و خوشنویس) حمید رحیمی (کنشگر سیاسی) عباس رحیمیان (کنشگر سیاسی) کژال رحیمیان کردستانی (کنشگر سیاسی نستور رخشانی (نقاش و طراح) شهپر رزمزن (کنشگر سیاسی و کارآفرین) محمدرضا رستگاری (کنشگر سیاسی) حوریه رستمی (کنشگر سیاسی) کوروش رستمی (کنشگر سیاسی) جهانشاه رشیدیان (تحلیلگر سیاسی) سیمین رضایی (کنشگر حقوق زنان) فریده رضایی (کنشگر سیاسی) داریوش رضایی (کنشگر سیاسی) سیاوش رضایی (کنشگر سیاسی) کیوان رضایی (کنشگر سیاسی) مینو رضوی (پژوهشگر علوم انسانی) شهره رفیعی (کنشگر جنبش زنان) فیروزه رمضانزاده (روزنامهنگار) محمدرضا رنجبران (نقاش و گرافیست) مهرداد رهبر (هنرمند) حسن رهنوردی (قهرمان و مدالآور وزنهبرداری آسیا و جهان) وانشا رودبارکی (هنرمند نقاش) هایده روش (کنشگر مدنی)
ز
مهرزاد زارعی (پدر آراد زارعی، مسافر جانباخته پرواز ۷۵۲) محمدرضا زارع (کنشگر سیاسی) جواد زاهدی (کنشگر سیاسی) نادر زاهدی (کنشگر سیاسی) حسن زرهی (روزنامهنگار) محمد زمانی (کنشگر سیاسی) فریدخت زمرو (کنشگر حقوق زنان) فرخ زندی (اقتصاددان و متخصص امور تجاری و مالی بینالمللی)
س
حسن ستار (خواننده) آرش سبحانی (خواننده، آهنگساز و ترانهسرا) مهدی سازش (کنشگر سیاسی) بابک ساسانی (کنشگر سیاسی) میلاد سالاریفر (کنشگر سیاسی) رضا سبکی (ستوان خلبان ارتش) مسعود سپند (شاعر) حامد سرو (کنشگر مدنی) پریوش سعادتی (کنشگر سیاسی) احمد سعیدپور (کنشگر سیاسی) اوین سلطانزاده (کنشگر حقوق زنان) ماهمنیر سلیمآبادی (کنشگر حقوق زنان) رضا سلیمانی (عضو پیشین تیم ملی واترپلو ایران) ماشالله سلیمی (کنشگر سیاسی) مهگان سهرابی (کنشگر سیاسی) مریم سودآور (کنشگر سیاسی) امین سوفیامهر (پژوهشگر فلسفه سیاسی، دانشگاه ایندیانا) فرزانه سیدسعیدی (خبرنگار و فیلمساز) مهرداد سیدعسگری (کنشگر سیاسی)
ش
کریم شامبیاتی (سروان توپخانه ارتش، کنشگر سیاسی) مریم شامبیاتی (کنشگر سیاسی) صابر شاهد (عضو پیشین تیم ملی جوانان کشتی فرنگی ایران) امیر شاهمرادی (کنشگر سیاسی) حبیب شاهی (کنشگر مدنی) ناصر شاهینپر (نویسنده و پژوهشگر) شایان (خواننده) شهبال شبپره (آهنگساز و تهیهکننده موسیقی) فائزه شجاعی (کنشگر حقوق زنان) حسین شجاعی (کنشگر سیاسی) شاپرک شجریزاده (کنشگر حقوق زنان) شبنم شجریزاده (کنشگر حقوق بشر) گلاله شرفکندی (کنشگر حقوق زنان) مریم شریعتمداری (کنشگر حقوق بشر) مهین شفایی (کنشگر سیاسی) محمد شکری (کنشگر سیاسی) سعید شکیبا (کنشگر سیاسی) مجید شمس (کنشگر سیاسی) کتی شمیرانی (کنشگر حقوق زنان) پروین شمیرانی (کنشگر حقوق بشر) عبدالله شمیرانی (کنشگر سیاسی) ونداد شمیرانی (کنشگر سیاسی) الکساندرا شمیرانی (کنشگر سیاسی) شهاب شهابی (کنشگر سیاسی) ماهرخ شهپرست (کنشگر سیاسی) علیرضا شهرخانی تهرانی (کنشگر سیاسی) مهران شهرخانی تهرانی (کنشگر سیاسی) کاوه شهروز (حقوقدان) احمد شهیم (کنشگر سیاسی) جمیل شوشتری (کنشگر حقوق کارگران) عبدالحمید شیبانی (کارآفرین) لادن شیبانی (کنشگر حقوق بشر) لیدا شیبانی (کنشگر حقوق بشر) مینو شیبانی (کنشگر حقوق بشر) حامد شیبانیراد (پژوهشگر در سازمان ملی تحقیقات علمی) الهه شیخان (کنشگر سیاسی) فرشته شیرازی (روانپزشک) رضا شیرازی (کنشگر سیاسی و فعال حقوق کارگران) مهناز شیرالی (جامعهشناس سیاسی و مدرس علوم سیاسی) رضا شیرزاد (کنشگر سیاسی) کاوه شیرزاد (کنشگر مدنی)
ص/ض/ط/ظ
فرد صابری (تحلیلگر سیاسی) طاهره صادقی (کنشگر حقوق زنان) فرید صالح (کنشگر حقوق بشر) مریم صالحی (کنشگر سیاسی) شهرزاد صالحی (کنشگر سیاسی) خسرو صبازاده (کنشگر سیاسی) سیمین صبری (کنشگر حقوق زنان) میلاد صبوری (کنشگر سیاسی) سیما صدر (دندانپزشک) امیر صدری (کنشگر سیاسی) فرشید صدری (کنشگر سیاسی) مسعود صدیق (مهندس ارتباطات) نادر صدیقی (روزنامهنگار و کنشگر سیاسی) ناصر صدیقی (کنشگر سیاسی) فریبا صفرنژاد (شاعر) رضا صیادیفر (کنشگر سیاسی) حمید طالبزاده (خواننده) محسن طاولی (آهنگساز) وحید طایفه قلعهبیگی (کنشگر سیاسی) آرمیتا طبیب (کنشگر سیاسی) شیرین طبیبزاده (کنشگر سیاسی) سیمین طبیبنیا ۰کنشگر سیاسی) پری طهماسبی (کنشگر حقوق بشر و زنان) حمیدرضا ظریفینیا (روزنامهنگار) مهریار ظفرمهر (پژوهشگر علوم انسانی)
ع/غ
محمود عاشوری (کنشگر سیاسی و نویسنده) امید عالینیا (مددکار اجتماعی، کنشگر برابریخواه) حسین عباسپور (کنشگر مدنی) سعید عباسپور (کنشگر مدنی) ثریا عباسی (کنشگر جنبش زنان) فاطمه عباسی (کنشگر حقوق بشر) هنگامه عباسی سیرچی (روزنامهنگار) سیاوش عبقری (استاد دانشگاه) شهلا عبقری (کنشگر سیاسی و حقوق بشر و زنان، متخصص میکروبیولوژی) مصطفی عرب (كاپیتان سابق تیم ملی فوتبال) مهدی عربشاهی (کنشگر و تحلیگر سیاسی) بهمن عزیزپور (قهرمان بوکس آسیا) پری عسگری (برنامهساز رادیو و تلویزیون) اردشیر عسگری (قهرمان اسبق کشتی ایران و کنشگر سیاسی) اکبر عسگری (کنشگر سیاسی) احمد عشقیار (کنشگر سیاسی) مرتضی عشقیپور (سرهنگ دوم ارتش ایران) نوشا عشقیپور (مدرس) سهیل عطشانی (کنشگر سیاسی) زیبا علاسوند (کنشگر سیاسی) داوود علاسوند (کنشگر سیاسی) ندا علاسوند (کنشگر سیاسی) آٰریا علاسوند (کنشگر سیاسی) حسین علوی (روزنامهنگار و کنشگر سیاسی) جلال علوینیا (نویسنده و مترجم) فرحناز عمادی (کنشگر سیاسی) گلناز غبرائی (منتقد ادبی و مترجم) رخند غروی (کارگردان و تدوینگر) حمید غضنفری (کنشگر سیاسی) فیروزه غفارپور (کنشگر سیاسی مدنی) ایرج غفاری (سرگرد ارتش ایران) بابک غفاری (کنشگر سیاسی)
ف
سپیده فارسی (سینماگر) محمد فارسی (ناخدای نیروی دریایی ارتش) حسین فاطمی (روزنامهنگار) پرستو فاطمی (کارشناس ارشد حقوق بشر و کنشگر حقوق زنان) شهلا فاطمی (کنشگر جنبش زنان) فرح فتاحی (گرافیست) محمد فخار (سروان خلبان ارتش) ناصر فخیمی (کنشگر سیاسی) آریا فخیمی (کنشگر سیاسی) اشکان فخیمی (کنشگر سیاسی) مریم فر (کنشگر حقوق زنان) فرزاد فراهانی (کنشگر سیاسی) حسین فرجی (روزنامهنگار و برنامهساز رادیو و تلویزیون) فریدون فرحاندوز (گوینده رادیو و تلویزیون، هنرمند) خورشید فرخ (کنشگر سیاسی) رضا فرد (کنشگر سیاسی) شهین فرزین (کنشگر مدنی) فرشته فرنژاد (کنشگر جنبش زنان) بیژن فرهودی (خبرنگار و برنامهساز تلویزیون) فریدون فرهی (کنشگر سیاسی) فرداد فروزان (متخصص الکتروشیمی و سیستمهای تولید انرژی برق) بهرام فروزانفر (کنشگر سیاسی) ادریس فروغی (موزیسین) شروان فشندی (کنشگر سیاسی) مجید فلاح (کاپیتان پیشین تیمهای ملی مویتای و کیکبوکس ایران و قهرمان چند دوره جهان) هادی فولادی (کنشگر سیاسی) امیر فیروز (کنشگر سیاسی و کارگری) سارا فیروزی (کنشگر حقوق کودکان) روژان فیض (خواننده کُرد و کنشگر حقوق بشر) زمان فیلی (روزنامهنگار)
ق
مانی قائمی (کنشگر سیاسی) سعید قادرپناه (کنشگر سیاسی) علی قاسمخانی (کنشگر سیاسی) ناصر قاضیزاده (هنرمند نقاش) مسعود قرارپور (سروان خلبان ارتش) مهتاب قربانی (شاعر و کنشگر حقوق بشر) ندا قربانی، احد قربانی دهناری (کنشگر سیاسی و نویسنده) عبدالله قرهگزلو (روزنامهنگار) مهناز قزللو (کنشگر حقوق زنان و کوئیر، مشاور حقوق بشر، کارشناس ارشد مدیریت) بابک قطبی (کنشگر سیاسی) رحیم قلعهدار (کنشگر سیاسی) هادی قلیزاده (کنشگر سیاسی) فرزاد قنبری (کنشگر سیاسی) اسماعیل قوامی (کنشگر سیاسی)
ک
مهزاد کاظمزاده (کنشگر سیاسی و حقوق زنان) حسین کاظمی (کنشگر سیاسی) داوود کاظمیه (کنشگر سیاسی) مهنور کاویان (کنشگر جنبش زنان) فرزام کرباسی (خبرنگار و برنامهساز تلویزیون) زیبا کرباسی (شاعر) محسن کردی (کنشگر سیاسی و نویسنده) سام کرمانیان (کنشگر مدنی) وحید کرمی (کنشگر سیاسی) آزاده کریمی (روزنامهنگار) علیرضا کریمی (کنشگر سیاسی) نبیالله کریمی (کنشگر سیاسی) شاهین کریمی تفرشی (کنشگر سیاسی) ناصر کسمایی (ستوان خلبان ارتش) فرامرز کلانتری (کنشگر سیاسی) ساسان کمالی (برنامهساز رادیو و تلویزیون) مریم کمالی (کنشگر سیاسی) الهیار کنگرلو (فیزیکدان و پژوهشگر علوم اعصاب و روان، کنشگر سیاسی) برندن کهن (کنشگر حقوق بشر) اسماعیل کهن (کنشگر سیاسی) شنن کهن (کنشگر سیاسی) شارلین کهن (کنشگر سیاسی) براین کهن (کنشگر سیاسی) بردلی کهن (کنشگر سیاسی) کامران کهنلو (کنشگر سیاسی) الی کُهَنیم، سعید کوچکپور (کنشگر سیاسی) بیژن کیان (کنشگر) نرگس کیانی (پزشک) نسترن کیانی (کنشگر حقوق بشر) علیرضا کیانی (کنشگر سیاسی) هومن کیانی (کنشگر سیاسی) بهرام گلزاری (کنشگر سیاسی)
گ/ل
کوروش گلنام (کنشگر سیاسی و نویسنده) سعید گنجی (کنشگر سیاسی، متخصص نانو) هوشنگ لاهوتی (پژوهشگر زیستشناسی سلولی و مولکولی و علوم پایه ژنتیک) مصطفی لطفیکیان (کنشگر سیاسی) جواد لعلمحمدی (امضاکننده بیانیه ۱۴نفر) احمد لنگرودی (شاعر) جلیل لنگرودی انصاری (کنشگر سیاسی)
م
حسن ماسالی (کنشگر سیاسی) شکرالله متحمل (کنشگر سیاسی) وحید متیناحمدی (کنشگر سیاسی) اکبر محبتزاده (کنشگر سیاسی) نوید محبی (کنشگر دموکراسیخواه) علی محسنی (متخصص بیولوژی و میکروبشناسی و علوم تغذیه) ابوالفضل محققی (کنشگر سیاسی و نویسنده) سعید محمدی (خواننده و کنشگر سیاسی) حامد محمدی (روزنامهنگار) بهنام محمدی (کارتونیست) علی محمدی (کنشگر سیاسی) مجید محمدی (نویسنده) زرین محیالدین (کنشگر سیاسی و حقوق بشری) افشار مختاری (کنشگر سیاسی) احمد مداح (کنشگر سیاسی) محبوبه مرادی (گرداننده برنامه تلویزیونی) محمد مرادی (کنشگر سیاسی) مهرنگ مرادی (کنشگر سیاسی) اسماعیل مرادی (کنشگر سیاسی) علیرضا مروتی (کنشگر سیاسی) رضا مریدی (فیزیکدان و سیاستمدار، نماینده سابق پارلمان انتاریو کانادا) محمد مستوفی (کنشگر سیاسی) کاترین مسعودی (کنشگر سیاسی) مرتضی مشتاقی (کارگران و بازیگر تئاتر) سیاوش مشفق همدانی (فیزیکدان و متخصص نورشناسی و لیزر) شاهرخ مشکینقلم (محقق و هنرمند در هنرهای دراماتیک) سجاد مشهدی همتآبادی (کنشگر سیاسی) امیرساسان مصطفوی (کنشگر سیاسی) مهدی مصلحی (کارشناس نفت و گاز) کامران مصلحی (کنشگر سیاسی) احمد مظاهری (کنشگر سیاسی) مهیار مظلومی (شاعر) ابراهیم مظهرسلوک (کنشگر سیاسی) اکبر معارفی (نویسنده و پژوهشگر) ژوبین معزی (کارآفرین) رامین معلم (کنشگر سیاسی) دانش معلم (کنشگر سیاسی) مراد معلم (کنشگر سیاسی) مریم معمارصادقی (کنشگر سیاسی) هایده مغیثی (استاد دانشگاه) حبیب مفتاح بوشهری (موزیسین) مهدی مفخمی (کنشگر سیاسی) اردوان مفید (هنرمند و کنشگر سیاسی) طهمورث مقدم (کنشگر سیاسی) زری مقدم (کنشگر سیاسی) کوروش مقدم (کنشگر سیاسی) کیمیا مقدم (کنشگر سیاسی) کتی مقدم (کنشگر سیاسی) محمود مقدم (کنشگر سیاسی) احمد مقدم (کنشگر سیاسی) شاهرخ مقدم (کنشگر سیاسی) منوچهر مقصودنیا (کنشگر سیاسی) سیاوش مکفی (سرهنگ خلبان ارتش ایران) کارمل ملامد (روزنامهنگار و مدافع حقوق اقلیتهای مذهبی) بابک ملک (حقوقدان) حسن ملکزاده (کنشگر سیاسی) مرتضی ملکمحمدی (کنشگر سیاسی) سیروس ملکوتی (گیتاریست و آهنگساز) علی منجزی (نقاش و کنشگر سیاسی) زویی مندیچ (کنشگر حقوق زنان، مهندس مخابرات و تکنولوژی) حسن منصور (اقتصاددان و استاد دانشگاه) اسفندیار منفردزاده (آهنگساز) میترا مهاجر (کنشگر سیاسی) مریم مهدیانی (کنشگر حقوق بشر) رضا مهدیانی (کنشگر سیاسی) حمید مهدیانی (کنشگر سیاسی) حمید مهدیپور (ناشر و کنشگر سیاسی) منوچهر مهدیزاده (کنشگر سیاسی) بیژن مهر (کنشگر سیاسی) علی مهرآسا (دکتر داروساز و کنشگر سیاسی) بهجت مهرآسا (کنشگر جنبش زنان) افشین مهرآسا (هنرمند و کنشگر سیاسی) بهزاد مهرانی (کنشگر سیاسی و پژوهشگر) غلام مهرپور (سروان خلبان ارتش ایران) محمدحسین مهرمند (سپهبد خلبان ارتش ایران) پرستو مهینی (کنشگر سیاسی و حقوق زنان) خسرو موریم (کنشگر سیاسی) کاوه موسوی (حقوقدان) احمد موسوی (کنشگر سیاسی) علی موسوی (کنشگر سیاسی) بهزاد موسوی بزاز (کنشگر سیاسی) علیرضا میبدی (برنامهساز رادیو و تلویزیون، شاعر سجاد میثمی آموزگار مهسا میرحسینی نقاش و پژوهشگر هنر محمد میرزاخلیلی کنشگر مدنی و حقوق کارگران) شکوه میرزادگی (شاعر، نویسنده و فعال فرهنگی) حامد میرزایی (کنشگر سیاسی) علی میرفطروس (پژوهشگر تاریخ) زهره میزراحی (حقوقدان و کنشگر مدنی) شاهین میلانی (کنشگر حقوق بشر) بابک مینا (دانشجوی دکترای فلسفه مدرسه مطالعات عالی علوم اجتماعی) نسرین مینا (شهروند)
ن
شاهین نجفی (هنرمند و پژوهشگر فلسفه هنر) علیرضا نادر (پژوهشگر ارشد امور ایران) غلامرضا ناصر (کنشگر سیاسی) پویا ناصری (کارشناس حوزه سرمایهگذاری خارجی) منیژه ناظم (کنشگر سیاسی و حقوق بشری) پوریا نایب (کنشگر سیاسی) سهراب نبوی (کنشگر سیاسی) محسن نجاتی (کنشگر حقوق بشر) یوحنا نجدی (کنشگر سیاسی) مجید نجفی (کنشگر سیاسی) مجتبی نجفی اصفهانی (مستندساز) نیلوفر نجفی سبحانی (کنشگر سیاسی) ثریا ندیمپور (کارشناس محیط زیست، کنشگر سیاسی و حقوق زنان) اصغر نصرتی (پژوهشگر و منتقد تئاتر) فرهاد نصیرخانی (سرگرد خلبان ارتش ایران) شهره نظر (روزنامهنگار و کنشگر سیاسی) نوید نظر (کنشگر سیاسی) تینوش نظمجو (کارگردان تئاتر و سینما، ناشر، نویسنده و مترجم) شهرزاد نعلینی (کنشگر سیاسی) لیلا نعمتی (کنشگر مدنی) مرتضی نقدی (کنشگر سیاسی) مسعود نقره کار (پزشک، نویسنده) امید نقره کار (مهندس کامپیوتر) آریو نهرام (کنشگر سیاسی) سیاوش نوابی (کنشگر حقوق کارگران) رضا نورمحمدی (کنشگر سیاسی) ناصر نورهانی (کنشگر سیاسی) امید نوروزیان (کنشگر سیاسی) پاندورا نوری (کنشگر سیاسی) رعنا نوری خلیچی (کنشگر سیاسی) محمد نوریزاد (زندان سیاسی، امضاکننده بیانیه ۱۴ نفر) پرتو نوریعلا (شاعر و نویسنده) اسماعیل نوریعلا (کنشگر سیاسی، شاعر و منتقد ادبی و کارگردان) نوشآفرین (خواننده) زهرا نوشینفر (کنشگر حقوق زنان) نسرین نیرومند (کنشگر سیاسی) علی نیری (استاد دانشگاه) مهدی نیکخواه (سروان خلبان ارتش ایران) پریسیما نیلسون (پرستار، کنشگر سیاسی و حقوق مدنی)
ه/و
صادق هاتفی (نویسنده، کارگردان و بازیگر سینما و تئاتر) جرج هارونیان (کنشگر حقوق بشر) کاوه هامونی (کنشگر سیاسی) نادر هدایتی (کنشگر سیاسی) آرش همپای (کنشگر حقوق بشر و پناهندگان) مهناز همدانیان (کنشگر سیاسی و نویسنده) عطا هودشتیان (استاد دانشگاه و پژوهشگر علوم سیاسی) عباس واحدیان شاهرودی (امضاکننده بیانیه ۱۴نفر) داریوش وثوق (کنشگر سیاسی) احمد وحدانی (کنشگر سیاسی) شیده ورزگر (پرستار- زندانی سیاسی پیشین) گیلدا وزیردفتری (کنشگر حقوق زنان) ایرج وزیری (کنشگر سیاسی) هوشنگ وزین (سرهنگ ارتش)
ی
اسماعیل وفا یغمایی (شاعر و نویسنده) منصور ولدی (سرتیپ یگان ویژه هوابرد ارتش ایران، کنشگر سیاسی) تونیا ولیاوغلی (قهرمان و رکورددار پیشین شنای ایران، کارشناس ورزش، کنشگر حقوق زنان) عزت ولیزاده (کنشگر سیاسی) پویان ویستا (کنشگر سیاسی) محسن یاسینی (سروان خلبان ارتش ایران) مژگان یاوری (کنشگر سیاسی) رضا یخی (کنشگر سیاسی) محمدرضا یزدانپناه (روزنامهنگار) افسانه یزدانی (خبرنگار) منوچهر یزدی (کنشگر سیاسی) فتحیه یزدی (کنشگر سیاسی و کنشگر حقوق زنان) مریم یعقوبی (پرستار- زندانی سیاسی پیشین) حمید یوسفزادگان (کنشگر سیاسی)
جمعآوری امضا ادامه دارد…
نقش روشنفکران در انقلاب حاصل چیست؟ جبر؟ جهل؟ یا انتخاب؟
سعید برزین https://www.zeitoons.com/85624
چرا پاپ به ایرانِ جمهوری اسلامی نمیرود؟
https://www.radiofarda.com/a/31138416.html
جک استرا: بله جان کری [وزیر خارجه دولت اوباما] توانست دو میلیارد دلار اسکناس را با هواپیما به ایران بفرستد
https://www.peykeiran.com/Content.aspx?ID=224862
( روسیه به ملاها در همین دوران یک قلم ۵ میلیارد دلار اعتبار داد ، پول شویی چمدانی به کنار که ویتنام و ونزوئلا و ازبکستان و روسیه و کردستان در ان بودند . همه تئوری توطئه مارکسیست های روسی مثل میلانی و امیرطاهری و چالنگی در مورد اینکه اوباما به ملاها با چمدان پول داد “دو میلیارد دلار ” بوده ! انهم از پول مصادره شده خودشان ! انهم در ازای بستن دست و پای ملاهای روسی در برجام ! ملاها در همین دوران حداقل ۳۴ میلیارد دلار خرج نگه داری اسد و پایگاه طرطوس برای روسیه کردند به گفته فلاحت پیشه)
————————————————————————————————-
میدانید چرا غرب دارای دموکراسی است ؟ به همان دلیلی که در شرق ژاپن دموکراسی دارد و هند.
هیچ روشنفکر ایرانی دنبال این مساله نبوده که چرا ایرانیان دموکراسی ندارند در حالیکه پیش از همه در شرق برای یکی از شکل های دموکراسی (مشروطه) قیام کردند انهم ۱۵۰ سال پیش ؟ بیش از همه در این سالها برای مشروطه کردن حکومت به قانون ، رعایت حقوق شهروندان جنبش و انقلاب کرده اند و جانها داده اند و بد بختی ها کشیده اند ؟
یعنی انهم دقیقا به همان علت که دموکراسی نداریم :
– روشنفکر ایرانی تحت تاثیر مواد مخدر “مارکسیسم لنینیسم” به دموکراسی باور ندارد ، انهایی هم که افیون اسلام سیاسی تو رگ میزدند هم باز تحت تاثیر مارکسیسم لنینیسم بودند (دانسته یا ندانسته) ، یعنی مثل دسته اول.
– انهایی هم که ادعای ملی بودن و مصدقی بودن داشتند هم باز منقل مارکسیستی لنینیستی شان به راه بود (شایگان و خلیل مکی)
– دلیل دوم که از دلیل اول مهم تر است و هرگز هیچ گروه ، فرقه ، مسلک ، باند سیاسی ، فرهنگی ، روشنفکری در ایران به ان نمی پردازد ( چون نمی تواند انرا ببیند) این حقیقت ساده است که ایرانیان فرهنگ پذیرش مسئولیت فردی ، عذرخواهی و استعفا ندارند .
به جای ان استاد تئوری توطئه ، فرافکنی ، انداختن گناه خطاها به گردن دیگران هستند .
جالبتر اینکه در همین تئوری توطئه بافی جای دولت های فخیمه روسیه ( تزارها ، لنین و استالین ، پوتین ) و عمال مارکدار آنها در ایران ( حزب توده ، فدایی ، میرزا جنگلی ، فرقه دموکرات ، قاضی محمد در کردستان ) خالی است ؟ عجبا !
اما نقش امریکا که فقط از ۱۹۵۳ تا ۱۹۷۹در ایران حکومت را تحت نفوذ خودش داشت و دست بر قضا بهترین سالهای ایرانی ها همان سالها است در ۳۰۰ سال گذشته ( که انگلیس و روس در ایران دولت ها را زیر نفوذ خودشان داشتند و دوران استقلال سه ساله مصدق !) بسیار برجسته تر و مورد گزافه گویی است و دست اویز حمله های سادیستی و مزخرفات بی پایه !
در واقع عزای مارکسیستی لنینیستی در ایران از عزای عاشورا در ۱۴۰۰ سال پیش کمتر” منبری” ندارد . پامنبری ان هم در میان روشنفکر نماها ، اهل هنر و نویسندگی به اندازه درصد عوام پای منبر ملا بالا است .
بسیار می شنویم در فرهنگ ایرانی :
ـ داور به نفع گرفته (فقط علیه تیم ایران ، کره جنوبی و ژاپن که نه )
ـ کار کار انگلیس ها است (شریک انها روس ها که نامرئی هستند )
ـ انگلیس وا مریکا تو واکسن چیز میریزند ( روسیه و چین اما نه )
ـ امریکا و فرانسه و انگلیس شاه امریکایی را سرنگون کردند در گوادلوپ . (شوروی هم بیکار بود مثل زمان مصدق)
ـ تقصیر شیعه است و اسماعیل صفوی ( روس ها داشتند ماست شان را می خوردند ، لشگر روشنفکران مارکسیست و مکتب مارکسیسم لنینیسم در همه انتشارات زمان شاه و ملاها و روزنامه ها هم هیچ بودند . هر کس الان میمیرد ، میگویند رفیق فلانی و ستایش میکنند او را و عکسی با سبیل استالینیستی می گذارند حتی کمدین درجه سه قاطبه ! از روسیه بیشتر مارکسیست لنینیست داریم در دنیای روشنفکری و هنر )
اما کسی نه از مسؤلیت روشنفکر ایرانی ، نه مردم ایران ، نه رهبران سیاسی ایران ، نه حتی شخص اعلی حضرت و وزرا و مسؤولین حکومتی و نه بختیار سخنی نمی گوید .
در فرهنگ غربی همه افراد به اندازه هم در برابر قانون مسؤلند . هیچ کس نمی تواند برود دادگاه و در برابر قاضی و هیات منصفه بگوید تقصیر دولت است ، تقصیر انگلیس و امریکا است ، تقصیر کلیسا و قرون وسطی است ، اگر اروپایی ها زمین بومی ها را اشغال نمی کردند وضعیت ما الان فلان و بهمان بود !
هیچ دولت مردی در غرب نمی تواند بگوید تقصیر فلان دولت خارجی ، یا تاثیر فلان فرهنگ مذهبی مردم ، یا فرهنگ مهاجر ستیزانه یا نژاد پرستانه فلان دسته از مردم یا بالعکس هواداری از حقوق بشر یا سیاست زیست محیطی فلان گروه بود ، و به استناد به انها در قدرت بماند انهم دائم العمر و اگر زورش نرسید برود یکه بزن بیاورد از روسیه و چین و ملاها و … نه ! خودش مسؤل همه تصمیماتی است که گرفته و میبینید که مثل سرکوزی رئیس جمهور فرانسه محاکمه هم می شود . جالب است که هم حزبی های او ، دوستان و هم مسلکانش در قوه قضائیه هم با او نمی مانند تا دروازه جهنم . سرنوشت ترامپ و شورای عالی قضایی امریکا و سنای امریکا را ببینید .
همین دولت محافظه کار انتاریو در کانادا همین دیروز از یک نماینده اقلیت رنگین پوست عذر خواهی کرد چرا چون گفته بود او در صف واکسن زدن از دیگران جلو زده !
اگر سیاستمدار روسی ، ایرانی ، کوبایی ، ونزوئلایی ، چینی بود می توانست بگوید من درست گفتم ، اینهم فیلمش ، می توانست بگوید من رئیس دولت هستم و اکثریت ، چرا باید به یک نماینده اقلیت بدهکار باشم ، میتوانست مثل پوتین وا سد و خامنف او را تهدید کند و زندانی و یا مسموم و نابود ! …. اما نمی گوید . چون دموکراسی در این کشور نهادینه است . فردا در رای گیری بعدی ساقطش میکنند ، همین مردمی که فرهنگ دموکراسی دارند .
نخست وزیر این مملکت دو دهه قبل وقتی در سیاست نبود ، معلم بود ، جوان بود ، صورتش را انهم در میهمانی که رنگین پوستان هم در ان بودند در جشن هالووین که همه پوشش های عجیب و غریب انتخاب میکنند سیاه کرده بود و لباس علاءالدین (چراغ جادو) بر تن . پس از این همه سال ان عکس ها را یک جوان تازه کار روزنامه نگار منتشر کرد ، دولت او که اکثریت بسیار مستحکمی داشت و میرفت که چند دوره بماند ، بسیار هم محبوب بود ، در استانه سقوط قرار گرفت ، اقلیت شد ، چنان که هر روز یکی از اقلیت ها می تواند سرنوشت انرا در مورد ایستادن تغییر دهد . به تار مویی بند است . (پوتین و امارات و ملاها نمی توانند او را نگه دارند ، یا برای او یک جانشین بتراشند از حلقه فامیلی ) .
در ژاپن داستان مسؤلیت پذیری فردی چه در میان مردم ، چه درمیان سیاستمداران در سطح جهان بی نظیر است . مسؤل قطار شهری که از خط خارج می شود ، در اثر حادثه ای که ثابت شد ان مسؤل هیچ کوتاهی نکرده ، خودش ،خودش را گناه کار دانست و هاراگیری کرد . استعفا که چیزی نیست . نخست وزیر ابه وقتی احساس کرد که پیری او ممکن است موجب ناکارامدی شود ، در اوج محبوبیت استعفا کرد . (بوتفلیقه روی صندلی چرخدار ، ایت الله جنتی دایناسور شورای نگهبان را به یاد اورید برای تفریح ذهن ، حالآ پسر خامنف و قذافی ، یا اینکه اسد مرده متحرک می خواهد برود خواهرش را اماراتی ها می خواهند بنشانند ، یا روس ها ژنرال طلاس مزدور پدرش را ، کاسترو میرود برادرش میا ید ، خانواده کیم ، .. دیگر داستانی است ) .
در هند هم از برکت دین هندو و تعلیمات دوران استعمار انگلیس فرهنگ دموکراسی کم کم جا افتاده ، بقیه مناطق روسیه و چین وبیشترافریقا و امریکای جنوبی و اروپای شرقی و اسیای مرکزی کمابیش همین مشکل نداشتن دموکراسی را دارند .
بله دموکراسی اموختنی است ، نژادی نیست ، به منطقه ای خاص تعلق ندارد . اما سنگ زیربنای ان با این دوعبارت گذاشته می شود:
۱) پذیرش مسؤلیت فردی
۲) پذیرش عواقب ان (بدون هیچ ماله کشی ، بهانه جویی ، فرافکنی)
ببینید ده ها مقاله نوشته می شود در مورد امریکا و ملاها، همه دنبال اشتباهات و توطئه و بد قولی امریکا هستند ( نه ملاها و نه روسیه حامی انها ، نه توده ایها و فدایی ها و ملی مذهبی های ماله کش انها )
صد ها مقاله و تحلیل هست در مورد چه گونگی وقوع انقلاب ۵۷ ، تثبیت قدرت ملاها ، در صدر قرار گرفتن برنامه امریکا ستیزی و نگاه به شرق .
در هیچ کدام انها اثری از نقش مردم ، روشنفکران ، رسانه ها ، احزاب توده ای ، فدایی نیست .
به روسیه و نقش ان ( بالاخره هویج نبود که) هیچ اشاره ای نمی شود . همه تاریخ منحصر می شود به گوادلوپ و سه نفر که خمینی را اوردند پاریس از کویت .
همه میگویند ما نبودیم :
ان سه نفر بودند به اضافه سنجابی و بازرگان و مجاهدین ! ( جالب ا ست که همه اینها خیلی زودتر جلوی رژیم ایستادند) ،
بقیه که می گویند ما نبودیم ، تا ۷ سال بعد اشکارا با رژیم امریکا ستیز روسی ماندند ، الان هم نیمه اشکارا با ان همسویی میکنند در امریکا ستیزی و ماندن در مدار روسیه !
همه میگویند تقصیر مذهب شیعه صفوی است که بعدا شریعتی و جلال ال احمد هم انرا دوپینگ کرده اند ( جالب
ا ست که این ادعا حتی در مورد اخوند ایرانی همسایه بغلی “سیستانی” سست می شود و بی پایه ، تا چه رسد به ایاتی نظیر بروجردی ، شریعتمداری ، قمی ، خوئی ، اذری ، شیرازی ، …) ،
ـ نمی گوید چرا تا سال ۵۷ این آخوندها نتوانستند حکومت کنند و فقط ثنا گویان پادشاهان صفوی و قاجار و پهلوی بودند ؟
ـ جلال ال احمد هم توده ای بود ،چون دست جاسوسان روس را در حزب توده رو کرد و عنتر ناسیونالیسم روسی را به باد داد ، با او دشمن شدند .
ـ شریعتی هم مارکسیسم را داخل شیعه کرد و اصلا ضد طبقه روحانیت بود ، میگفت این از دین زرتشت وارد اسلام شده ، اسلام منهای روحانیت را تبلیغ می کرد ،
ـ ملاهایی که در ۵۷ به حکومت رسیدند روسی بودند نه انگلیسی (خوئینیها ، رفسنجانی ، محتشمی پور ، خامنه ای ، …. هر جا به نفع روس ها است ( سوریه و ونزوئلا و عراق و افغانستان و یمن ، ..) علیه امریکا و متحدان ان ( اسرائیل و آروپا و ترکیه و عربستان و کلمبیا و …) در کار مداخله جویی تروریستی هستند .
ـ کارگزاران این ملاها : موسوی ، نبوی ، لاریجانیها ، تاجزاده ، رفیق دوست ، جلال الدین فارسی ، خرازی ، قاسم سلیمانی ، سازگارا ، شمس الواعظین ، عبدی ، خزعلی ، میردامادی ، سحابی ، یزدی ، چمران ، مزدوران کاسترو و اسد و قذافی و صدام و ناصر و عرفات وعربهای روسی دیگر بودند
باز اگر فکر میکنید چرا ایرانیها دموکراسی ندارند باید به یک روانپزشک مراجعه کنید . از هیچ تحلیل گر سیاسی اجتماعی ، فرهنگی برای خودتان انتظار تشخیص و نسخه نداشته باشید . مخصوصا که چنین متخصصینی را در ایران باید با چراغ بگردید و پیدا کنید . در من و تو ، ایران اینتر نشنال ، رادیو فردا ، بی بی سی فارسی ، دوچه ولله ، زمانه ، کیهان لندن ، مردم ریپورت ، ایران وایر , اخبار روز ، زیتون ، ایران فردا ، رادیو فرانس ، یورو نیوز ، مشروطه ، ایران پرس نیوز ، میهن …. که سایه انها را هم با تیر میزنند ، مبادا منافع روسیه و یا مکتب افیونی مارکسیسم لنینسیم روسی به خطر بیفتد .
نگاه کنید به مزخرفات این جاسوس توده ای ملاهای روسی در استانفورد ، حتی در توضیح تئوری توطئه و خود توطئه شوروی ، روسیه پوتین ، حزب توده ، فدایی ، .. را سانسور میکند ، توی کوچه پس کوچه های امریکا میرود جاسوسی برای روسیه و ملاها ، در کشوری که همه ازادند حتی احمق ها ( به گفته جان کری ) از چند تا گروه کوچک شواهد لنینیستی خودش را میا ورد , با شلخته گری روایتی عمدی , تا بگوید امریکا ( ۳۰۰ میلیون جمعیت با انهمه مراکز علمی ، پژوهشی ، صنعتی ، بانکی ، …) دارای تئوری تو طئه است ، فراماسون دارد ! (نمی گوید اینها در دولت امریکا هیچ نقشی ندارند . در روسیه و ایران و سوریه و ونزوئلا اگر بخواهی دنبال این چیزها بروی هزار برابر بیشتر پیدا میکنی) می خواهد چهره امریکا را لکه دار کند . اما نمی گوید نوام چامسکی بزرگترین باورمند به تئوری توطئه که قبله مارکسیست ها است “در امریکا ” گفت یازده سپتامبر کار سازمان سیا است ! این همان کسی است که از جیبش یک وصیت نامه قلابی از یک مارکسیست ربنا خوان در ایران به نام شجریان بیرون کشید تا علیه شاهزاده رضا پهلوی , به نفع ملاهای روسی و روسیه , توطئه کند !
FBI باید واقعا این مردک را زیر نظر بگیرد ، دانشگاه استانفورد باید سوابق او و دروغهایی که بهم می بافد را رد یابی کند . حتما به سازمان امنیت ملاها و FSB میرسند . او حتی امروز که ترامپ رفته همه ۳۵ درصد طرفداران او را متهم به خرافه پرستی و پیروی از تئوری توطئه میکند تا دموکرات ها را فریب دهد . اما در مورد توده ایها و فدایی ها توطئه سکوت کرده که دهه ها در ایران مروج تئوری های توطئه ضد انگلیس و امریکا و حتی رهبران ملی مستقل ایران و شاه بودند , به نفع شوروی و روسیه ، و دروغها و توطئه های اورو اسیای پوتین ـ دوگین ، همه را معاف و تبرئه میکند .
توطئه یا تئوری توطئه؟ عباس میلانی
https://www.peykeiran.com/Content.aspx?ID=224846
معاهده ایران و روسیه برای 5 سال دیگر تمدید شد
https://www.peykeiran.com/Content.aspx?ID=224786
حمایت روسیه از پیوستن طالبان به دولت آینده افغانستان
https://www.radiofarda.com/a/31147401.html
رهبر مخالفان بشار اسد: رژیم سوریه بدون حمایت ایران و روسیه در چند روز سقوط میکند
https://www.peykeiran.com/Content.aspx?ID=224805
————————————————————-
سؤال من ساده ا ست
چرا همه این رسانه های فارسی در موارد بالا سکوت میکنند ؟ رسانه هایی که دنبال اخبار دروغ و جعلی و یا با هزار تحریف تغییر محتوی داده شده هستند برای اینکه مورد خوش ایند امریکا ستیزان ( ملاهای روسی ، روسیه ، اسد ، مادورو ، گوادلوپیست ها ، سکولار دموکرات خلقی ها ، مشروطه و سلطنت طلب قلابی مارکسیست روسی ، توده ای و فدایی و ملی مذهبی ) قرار بگیرد ، و همسو با انها تئوری های توطئه ساخته پوتین ، دوگین ، توده ایها ، فدایی ها را در فضای روشنفکری ، روزنامه نگاری ، نویسندگی ، هنر ، … می پرا کنند .
اینها مدت ۸۱ سال با در انحصار گرفتن استالینیستی لنینیستی روزنامه ها ، انتشارات ، کانون نویسندگان و هنرمندان و شعرا و انجمن های ادبی ، فرهنگی ، سیاسی هر چه دروغ از دستگاه ک گ ب بیرون میا مد را به ایرانیان و سایر مردم خاورمیانه ، اسیای مرکزی ، امریکای جنوبی و افریقا و شرق دور تزریق کردند .
چی شد ؟ هیچ ! هم شوروی فرو پاشید ، هم ترکش های ان عمدتا رفتند به سوی غرب ، هم رژیم های دیکتاتوری مادام العمر ساخت شوروی سرنگون و یا تا مرز فروپاشی چنان فرو رفتند که دست به دامان نیروهای تروریستی سیاه اسلامی ، شونیستی روسی ( القاعده ، طالبان ، داعش ، تروریست های کرد و شیعه سیاسی ) هم شدند .
مهمتر از همه در ایران که مارکسیست های روسی دنباله فراماسونری روسیه بودند به مدت ۳۰۰ سال نفوذ ، بدترین نتیجه را به دست اوردند : نسل جوان ایرانی امریکا و شاه امریکایی می خواهد ، تا جایی که برخی از این مزدوران فدایی ، توده ای مجبور شده اند نقاب سلطنت طلبی بزنند تا بتوانند به امریکا ستیزی شان ادامه دهند .
چرا میلانی ، امیر طاهری ، سرکوهی ، نیکفر ، تابان ، بقراط ، فتاه پور ، کشتگر ، شفیق ، فرخ ، پرواند ، تفرشی ، اجودانی ، توکلی ، برزگر ، گلستان ، طالعی ، نقره کار ، یحیایی ، ایجادی ، میرزادگی ، …. در موارد بالا خودشان را به کوچه علی چپ زده ، هیچ توضیحی نمی دهند در مورد تناقض اخبار بالا (که بسیار زیاد هم هست ، اینها سانسور میکنند تا جلوی چشمشان نباشد ) با انچه انها تبلیغ میکنند , وقتی گوز و شقیقه را بهم ربط میدهند تا امریکا ستیزی کنند به بهانه کارتر ، اوباما ، پرزیدنت بایدن ، دموکرات ها ، لیبرال ها ، اروپا ، دموکراسی لیبرال ، ….
وقتی ترامپ با طالبان مذاکره می کرد اینها افسانه ها تراشیدند که امریکا چرا با طالبان مذاکره میکند . البته پیش از ان پوتین با طالبان در تماس بود ، همه میدانند که برای سر سرباز امریکایی به انها پول میداد (Bounty). اینها برای فرافکنی گفتند فقط ملاهای روسی بوده ا ند که با تروریست های القاعده و طالبان همخوابگی کرده اند ، اما انرا هم برای نجات روسیه می گفتند ، مثل اینکه نقش جنایت کارانه روسیه در سوریه را پنهان کردند و گردن ملاها به تنهایی انداختند ! و البته ترکیه که همیشه متهم اصلی اینها است چون هم عضو ناتو است ، هم تروریست های کرد را سرکوب میکند.
اینکه توده ایها و فدایی ها از ملاها به عنوان دستمال توالت برای پاک کردن کون روسیه استفاده میکنند دقیقا همسو با سیاست کلان روسیه در مورد ملاها است . اینها اربابشان یکی است . روسیه هم از ملاها سو استفاده میکند و بعد هر وقت بخواهد از کس دیگری در منطقه یا از امریکا و اروپا باجی بگیرد ، از همین ملاهای ابله روسی استفاده میکند . جای هیچ تعجبی هم ندارد . چرا باید فدایی و توده ای (جنده های رسمی روسیه) رفتاری متفاوت داشته باشند ؟
مردم ایران این چیزها را میدانند ، به همین دلیل هیچ توده ای ، فدایی نمی بینید که زیر پرچم خودش فعالیت علنی کند و نقشه های پرولتاریایی روسی اش را مطرح کند . چون هیچ کس به انها نگاه هم نمی کند .
اینها یک روز دنبال خمینی رفتند از او در ماه یک رهبر ضد امپریالیستی ساختند ، امروز دنبال سلطنت طلبی روسی میروند و می خواهند از شاهزاده رضا پهلوی یک چریک امریکا ستیز بسازند و عروسک خیمه شب بازی پوتین .
توصیه من به سازمانهای امنیتی غرب این است که زدن ملاهای روسی یا مادورو یا اسد یا لوکاشنکو ممکن نیست مگر اینکه سر مار را بزنید
سر مار همه این تروریست ها ، فاشیست ها ، رژیم های ضد مردمی ( حتی انهایی که در صف امریکا و اروپا هستند اما با روسیه می خوابند ) ، روسیه است .
اگر بزنید وسط برجک روسیه و مافیای الیگارشیک پطرو دلار پوتین ، همه این جوجه ها میریزند ، نه اسد می ماند ، نه ملا ، نه لوکاشنکو ، نه مادورو ، ….