شعر (۸۵) پورمزد کافی (منظر)

پورمزد کافی (منظر)

(۸۵)

ای لاله چه حاجت به نی و شمع و شرابت
گلبانگ دو صد ماه منیر است خطابت

گیسوی تو گر منع گل از باده نماید
خود مست بُوّد باغ از آن باده نابت

پروانه صفت سوخت بباید به سر عهد
عاشق نّبُوّد آنکه کشد رو ز عتابت

ما را ز ره مدرسه و دیر کشانده است
بر میکده ی عشق تو الفاظ کتابت

آن هاتف صهبا زده ی در گذرت کو
تا بانگ جرس برکندش دیده ز خوابت

آسان نبّرّد موسیِ این ملک سلامت
آن فوج فروهشته به گرداب سرابت

منظر چه کند گر نکند روی به تقدیر
زینگونه کزان باده فتاده است خرابت

فروردین ۱۳۶۲ ایران