اخترنیوز مولتی مدیا
با شنیدن صدای اذان، پیکر اعدام شدگان در جلوی چشم ما تجسم می‌شود، با شنیدن الله اکبر تمام ظلم‌هایی که به ما شده است یادآوری می‌شود
حمید رضا فتحی
خانم هنریته ریکر گرامی (شهردارمحترم کلن)، من یک مهاجر ایرانی ساکن آلمان هستم که به دلیل حاکمیت اسلامی و قوانین اسلامی بر کشورم، علیرغم میل باطنی ام مجبور به ترک آن شدم و به جامعه شما پناه آوردم تا در جامعه ای دمکراتیک و سکولار که مذهب یک امر خصوصی و تحمیل نیست بتوانم بدون تظاهر به مذهب و بدون ترس از سرکوب در صورت سرپیچی از قوانین اسلام، آنگونه که میخواهم زندگی کنم.
شما در توجیه پخش اذان از مساجد شهر کلن گفته‌اید : مسلمانان بخش جدایی ناپذیری از شهر هستند و شنیدن اذان در کنار زنگ کلیساها در شهر ما، نشان دهنده اهمیتی است که به تنوع موجود در کلن داده می شود. من یک نوکیش مسیحی هستم اما جامعه مرا وادار به تظاهر قوانین دین و مذهبم نمیکند و این امر خصوصی من است که آزادانه انتخاب کردم.
ما کسانی هستیم که از کشورهای مسلمانان به آلمان پناه آوردیم، با شنیدن صدای اذان، پیکر اعدام شدگان در جلوی چشم ما تجسم می‌شود، با شنیدن الله اکبر تمام ظلم‌هایی که به ما شده است یادآوری می‌شود، با شنیدن صدای الله اکبر، زندانیان سیاسی فراری از ایران که شکنجه شده‌اند بر خود میلرزند. با صدای اذان، زنان و دختران ما، به یاد زورگویی و خفت و تبعیض و ظلمی می‌افتند که سالها آنها را آزار میدادند. صدای اذان برای ما، یک فشار روحی و روانی سنگین است چرا که همیشه سرکوب ما با صدای اذان همراه بوده است و بهمین دلیل به این تصمیم شما بسیار معترضیم!
شاید اگر بگوییم همان کشورهایی که شما صدای اذان آنها را پخش می‌کنید، اجازه نمیدهند صدای دیگر ادیان شنیده شود، جواب دهید ما دموکراسی و آزادی داریم ولی آنها ندارند ولی اینکار یعنی زمینه دادن و امیتاز دادن به اسلامگرایان و دو قطبی کردن جامعه و پر وبال دادن به تمام مسلمانان تروریست افراطی که آنها پس از این امیتاز بدنبال امتیازهای دیگر خواهند بود.
خانم ریکر! متاسفانه شما این درد را احساس نمی‌کنید چون حتی به اندازه سر سوزنی زندگی در یک جامعه اسلامی را تجربه نکرده اید! شاید بتونم با مثال زیر،تنها اندکی وجدان شما را بیدار کنم، در آلمان،کسی دیگر از هیتلر سخن نمی‌گوید و سلام هیتلری نمیدهد چون شما آلمانی‌ها نمی‌خواهید هیتلر و کارهای ضد بشری اش، دوباره یادآوری و تکرار شود. یادآوری آن برای شما رنج آور است. حال اگر عده‌ایی در آلمان نام هیتلر را بر زبان بیاورند و سلام هیتلری بهم بدهند آیا شما می‌گویید در آلمان آزادی بیان هست و هیچ مشکلی نیست و اجازه میدهید؟ و آیا آنها میتوانند جهت اعتراض، کمپینی تشکیل دهند که هر زمان صدای اذان می‌شنویم تا پایان آن صدا، بایستند و سلام هیتلری بدهند؟ آیا این گروه نخواهند پرسید پس حق و آزادی ما کجاست؟
امیدواریم با این مثال توانسته باشم شما را به فکر فرو ببرم تا در باره ی این تصمیم خطرناکتان بازنگری کنید، در غیراینصورت، متاسفانه باید بگویم بر اساس تجربه ی تاریخ با اینگونه تصمیم ها آینده خوبی را برای جامعه کلن (آلمان) نخواهیم دید.
حمیدرضا فتحی
