اخترنیوز مولتی مدیا
جاویدیاد آرامش دوستدار پس از ۸۹ سال زندگی پُربار از میان ما رفت.
او آموزگار اندیشیدن بود و به ما می‌آموخت که چگونه بر مبانی سنجیده، پرسش کنیم و پاسخ مسائل را با درک پویایی‌های درون آنها به دست آوریم.
دوستدار، دو شیوه اندیشیدن را در مقابل هم می‌دید که یکی با تکیه بر تعلیمات دیگران و استناد به آرای آنان به نتیجه می‌رسد، که اندیشه‌ای است ایستا و سترون؛ و دیگری، اندیشه حقیقت‌پژوهانه‌ای که از پرسش سنجیده، پژوهش روشمند، و آزمون‌های پیوسته حاصل می‌شود، و اندیشه‌ای است پویا، زاینده و دگرگونی‌پذیر.
دوستدار در بحث اندیشه، به پدیده «زبان» نیز به مثابه ظرف اندیشه، توجه داشت و توانمندی‌ها و نارسایی‌های ساختاری و مفهومی آن را به دیده می‌گرفت. او بر آن بود که غنای اندیشه، با توانایی‌های زبان در ارتباط است و برای اعتلای اندیشه باید به تعالی زبان نیز همت گماشت.
از آرامش دوستدار، کتاب‌های متعددی به جا مانده که چراغ راه حقیقت‌پژوهان خواهند بود.
من فقدان این اندیشمند ارجمند را به جامعه فکری و فرهنگی، و عموم مردم فرهنگ‌دوست ایران تسلیت می‌گویم.
رضا پهلوی
