شیدایی(مجموعه اشعار پورمزد کافی)- ستایش خاموش

“ستایش خاموش”
دریایی از نسیم میایی و میگذری
روز میگذرد

من با بنفشه ای بر لب
مبهوت رویای ملموست
در آرام جای جهانم می شکنم

چنین که به تردید
ماه از شیار شب میگذرد
و زمین گلوله ی سربی ست
و باد
بر بام های بی روزن
فرو می پیچد
بی امان

سخن به اشاره بگو
که اطلسی ها نیز
به نجوایی در می شکنند

اما چو خامشی ی این رودخانه را
مقدر بود
رستاخیز صنوبر
همه انکار جاودانه داشت
و طراوت باغ
در حلقه ی نقره ای ی ماه می شکست
از آن پیشتر
که انگشتان مرمرینش
تکرار خاطره ی برگ و باد شود

در آرام جای جهانم می شکنم
و روز
با دریایی از نسیم تو میگذرد

پورمزد کافی ( منظر )
بهمن ۲۵۴۷ شاهنشاهی
(۱۳۶۷) – آلمان