بیانیه حزب آرا به مناسبت روز جهانی کارگر

حمايت اپوزيسيون از كارگران، تهی دستان و قشرهای زحمت کش ايران، تنها راه پيروزى است!
هر ساله كارگران جهان، اول ماه مه برابر با ١١ ارديبهشت، روز جهاني كارگر را در سراسر دنيا بجز آمريكا و كانادا جشن مي گيرند. نخستین‌بار در روز اول ماه مه ١٨٨٦ کارگران به خاطر استثمار روزافزون و درخواست ۸ ساعت کار به جای ۱۴ ساعت ، تظاهرات گسترده‌ای در شماری از شهرهای آمریکا برگزارکردند که چند روز ادامه داشت و ادامه اعتراضات در روزهاي بعد منجر به دستگيري كارگران و حتی كشته شدن آنها شد.
در ایران، نخستین مراسم روز جهانی کارگر در سال ۱۹۲۱ (۱۳۰۰ خورشیدی) برگزار شد. فعالیت آزاد سندیکایی و گاهی برگزاری مراسم روز اول ماه مه، تا سال ۱۳۱۰ و تصویب قانون مقابله با مرام اشتراکی (کمونیسم) ادامه داشت. اما پس از تصویب این قانون، با زیر فشار قرار گرفتن گروه‌های چپ کمابیش گرامی داشت این روز به فراموشی سپرده شد.
با اشغال ايران در جنگ جهانی دوم فعالیت‌های سندیکایی و بزرگداشت روز اول ماه مه بار دیگر از سر گرفته شد و تا سقوط دولت دكتر مصدق در سال ۱۳۳۲ کمابیش ادامه داشت، اما پس از آن، فعالیت اتحادیه‌های مستقل کارگری و برگزاری مراسم اول ماه مه با محدودیت‌هایی مواجه شد.
پس از انقلاب اسلامی، رژيم “جمهورى” اسلامى نه تنها از كارگران حمايت نکرده و نمي كند كه تحمل كوچكترين اعتراضى را نیز از طرف آنان ندار.
در سال ۱۳۶۹ “مجمع تشخيص نظام” قانون کاری تصویب کرد که حتی هیچ چهارچوب قانونی برای تشکیل اتحادیه‌های کارگری نداشت و زمینه درستی برای فعالیت‌های سندیکایی، مانند دیگر کشورها را فراهم نمی آورد و اتحادیه‌های آزاد کارگری را به رسمیت‌ نمی‌شناخت و به جای آن، تشکیل نهادهایی تحت عنوان “شوراهای اسلامی کار” را پیشنهاد کرد. کارکرد این شوراها تنها حل و فصل اختلافات کارگر و کارفرما است. سازمان بين المللى كار در برخی از گزارش‌های خود، ساختار و درونمایه شورای اسلامی کار، و نهاد خانه كار را به صورت تشکل‌های کارگری مورد تایید حکومت توصیف کرده که منطبق با خصوصیات اتحادیه‌های آزاد و مستقل کارگری نمیباشد.
امروز پس از بیش از چهار دهه از عمر “جمهوری” اسلامی، نه تنها به اتحاديه هاى کارگرى و سنديكاها بهايي داده نمي شود بلکه هرگونه اعتراض از سوي كارگران حتي براي حقوق عقب افتاده با سركوب و دستگيرى مواجه ميشود. امروز حقوق کارگران در ایران نسبت به ساير نقاط جهان در پایین‌ترین رده ها قرار دارد و نرخ بیکاری و تورم در ایران از بالاترین نرخ‌های جهانی است. حداقل دستمزد در ایران با مزایا برای سال جاری حدود ۶ میلیون تومان در ماه تعیین شده که در حدود یک سوم خط فقر است و این در حالی است که بخش مهمی از کارگران شاغل، به ویژه زنان کارگر، حتی از دستمزد حداقل نیز محرومند. در این میان زنان در شرایط بد تری قرار دارند زیرا علاوه بر دستمزد پایین انواع خشونت و تحقیر برآنان به شدت اعمال میشود که ریشه در قوانین ضد زن ” جمهوری” اسلامی دارد…
با وجود شرایط سخت و طاقت فرسای موجود، جهان شاهد مبارزات اعتراضی و اعتصابات طولانی، راهپیمایی‌های پرشور و تجمعات گسترده ی خیابانی کارگران، آموزگاران، بازنشستگان و دیگر جنبش‌های اجتماعی بوده‌ است. به ویژه پس از پیروزی‌های ناشی از مقاومت و مبارزه کارگران در هفت تپه، فولاد و کارگران پروژه‌ای صنایع نفت، گاز، پتروشیمی و نیروگاه‌ها، اشکال گسترده و سازمان یافته‌ای از اعتراضات اقشار مختلف، در سراسر ایران برگزار شد که كافى نيست. تمامي اقشار بايد بطور مداوم و گسترده و طولاني مدت به اعتراضاتِ خود ادامه دهند و نيروهاي اپوزيسيون وظيفه دارند كه به امورات مالي اعتصاب كنندگان و اعتراص کنندگان بپردازند تا آنان بتوانند به مبارزات خود ادامه دهند
.کارگران شاغل و بازنشسته، معلمان، زنان، جوانان دانشجویان و… با گسترش اعتصابات در سراسر ايران و با اتحاد و همبستگی هرچه بیشتر با تمامي نيروها ى مبارز و اتکا به سازماندهی و تشکل‌های مستقل خود، خواست‌های خود را بطور صریح و روشن اعلام دارند و برای رسیدن به خواسته های خود تا به آخر از پای ننشینند.
. ما همراه با تمامي اپوزيسيون داخلى و خارجى تمام نيروى هاى فكرى و عملى خود را در جهت تقويت جنبش كارگرى، جنبش تهي دستان و تمامی جنبش ها قرار میدهیم و از هر گونه كمكهاى فكرى و مالى در جهت سازمان يافتگي سراسرى در داخل ايران دريغ نخواهیم کرد تا بتوانیم با پیوند تنگاتنگ بین اپوزیسیون خارج و جنبش های داخل ایران از این رژیم فاشیستی گذر کنیم.
پیروز باد مبارزات جنبش کارگری و تمامی جنبش های آزادی خواهانه ایران
حزب آزادى و رفاه ايرانيان( آرا)
٩ ارديبهشت ١٤٠١ / ٢٩ آپريل ٢٠٢٢
hezbara@gmail.com