نوبل صلح از آن مردم ايران است، نه اصلاح طلبان- بابک رحمتی

بابك رحمتى
مراسم اهدای جایزه صلح نوبل به خانواده نرگس محمدی در حالی در اسلو نروژ برگزار شد که نرگس محمدی در زندان اوین در تهران زندانی است و صندلی او در سالن باشکوه شهرداری اسلو پایتخت نروژ خالی بود. بنا به خواست« نرگس محمدی»، کیانا و علی دختر و پسر ۱۷ ساله از طرف او این جایزه را دریافت کردند و دخترش کیانا پیام مادرش را خواند. این دو که به همراه پدرشان تقی رحمانی در فرانسه زندگی می‌کنند، ۹ سال است که از دیدن مادرشان و بیش از یک سال و نیم است که از شنیدن صدای او محروم هستند.
در ۱۲۲ سال تاریخ اهدای جایزه نوبل صلح این پنجمین موردی است که جایزه به کسی اهدا شده که همزمان با مراسم اهدا در زندان یا حبس خانگی است.از ذكر نامها ميگذرم.شگفتي  و تعجب اين جايزه در ابراز نظر رئيس كميته برگزارى جايزه  بانو اندرسون بود! بریت رایس اندرسون، رییس کمیته نروژی نوبل، به ایران‌اینترنشنال گفته است: جایزه صلح نوبل اهدا شده به نرگس محمدی همچنین برای صدها هزار مردم ایران بوده که بیش از یک سال است با شعار «زن، زندگی، آزادی» اعتراض می‌کنند. این همان خلاصه برنامه‌ آنهاست که بر حقوق بشر تمرکز یافته است. با اين وجود او نرگس محمدى را  بعنوان رهبر جنبش معرفى كرد.
؛نرگس محمدى يك مطالبه گر است  ولى رهبر جنبش زن زندگى آزادى  نيست
پرسشی كه بايد از خانم اندرسون طرح كرد؛ آيا يك كنشگر و يا مطالبه گر  ميتواند رهبرى جنبش را بر عهده داشته باشد ؟ خانم اندرسون چرا رهبر سازى ميكنيد؟ در جريان شورش ٥٧ هم ليبراسيون، روزنامه فرانسوى ،خمينى را علم كردند و در نهايت با نقشه هاى قبلى به مردم تحميل كردند.  خانم أندرسون ، آيا آمارى از بخش افكار عمومى جامعه ايران داريد؟ با وجود تبليغات گسترده اى كه بر روى نرگس محمدى شده است ، از رسانه هاى داخلى گرفته تا جريان چپ و راست  در خارج كشور و محافلى كه خارج از كشور حتا  غيرايرانى كه تلاش دارند جريان اصلاحات را با رنگ و بوى ديگرى به مردم ايران بفروشند! نرگس محمدى يك كنشگر سياسى ، اجتماعى و يا فعال مدنى است. شما ميتوانيد جايزه صلح نوبل را به ايشان بدهيد، اما اينكه آشكارا  بعنوان رييس آكادميكي نوبل اظهار نظر كنيد كه او رهبر مسلَم جريان انقلاب نوين ايران است اين به باور مردم ايران توهين كردن است ، اين دخالت آشكار در امور داخلى ايران است.
از طرفى ،با نوبل صلح به نرگس محمدى،  اين تقى رحمانى همسر خودتبعيدى ، زندانى بود كه از فرزندان نرگس جلوى  دوربين ها قرار ميگرفت و ابراز نظر ميكرد. اين تقى رحمانى بود كه مهمانان را انتخاب كرده و خلاصه تقى رحمانى كه يكى از  اصلاح طلبان دبش بوده  است خود را همه كاره ى اين جايزه صلح  ميداند و از طرف خودش اين جايزه را تقديم  به ميرحسين موسوى و زهرا رهنورد و  تاج زاده  و اصلاح طلبان ديگر كرد. رحمانى گفته: به مقاومت جايزه داده شد! او اصلاح طلبانى را كه باعث استمرار رژيم آدمكش شده است را از جانب مردم دانست! او ميگويد ارزش جايزه نوبل  در اين است كه به مقاومت جايزه داده شد. 
او در ادامه گفت :”لازم است، در اينجا  از نرگس ، از زنان مقاوم مانند، ناهيد تقوى ( فعال صنفو) سپيده قليان ( فعال صنفى) فائزه هاشمى ،گلرخ ايرايى و زهرا رهنورد كه ١٢ سال در حبس است ،ياد كنيم.”تقى رحمانى كه خود مواضع راستى دارد( راست تر از آن كه در مقابل دوربين ها مطرح ميكند) در رابطه با  دعوت شده گان (مدعوين)  به مراسم نوبل صلح گفت:”از چهره هاى شناخته شده ، مانند، مژگان شجريان ( كه پدرش در كنار مردم بود ) گلشيفته فراهانى ، مهرانگيز كار ،(عبدالله مهتدى و همسرش را نام نبرد)دوست داشتيم ، خانواده مهسا ژينا امينى باشند( امكان پذير نبود)شهناز اكملى ، كتابدار باشند كه عملى نبود. دوست داشتيم كسانى كه براى كمپين يك ميليون امضاء تلاش كردن بيايند، البته خانم م شجاعى هستند اينها براى ما مهم بود! درست داشتيم از معلمان( آموزگاران)بيايند، كه همه در زندان هستند. دوست داشتيم خانم« ترانه عليدوستي» باشند ولى امكانش فراهم نشد.  ملاحظه ميكنيد، همانطوريكه نوشتم ؛ تقى رحمانى  به طيف راست ملى مذهبى تعلق دارد و امروز از اين فرصت سوء استفاده كرده و با مواضع راست خود آنچه كه خواسته عمل كرده است.
جالب تر اينكه در اين مراسم ، پادشاه نروژ با دست دادن با مهمانان ، تقى رحمانى نشان داد كه خانواده نرگس محمدى جلوى پادشاه نروژ چگونه خم ميشوند، اما  براى مردم ايران نسخه چپ و يا ملى مذهبى مى پيچد! خانواده پهلوى به اين مراسم دعوت نشده بودند، در حاليكه آنها به مناسبت برنده شدن نرگس محمدى به او تبريك گفته بودند. و اين پراكندگي بخشى از اپوزيسيون ايران را نشان ميدهد. يكى در مقابل پادشاه نروژ ترانه مرغ سحر را ميخواند. و ديگرى در زادروز بانو فرح ديبا سرود اى ايران مرز پر گوهر را ميخواندند. شهربانو فرح ديبا در گرامى داشت  زادروزش گفت:” كاش اين جشن در تالار رودكى بودو خيرت كارهاي نيم تمام را ميخورد و مردمى كه گرسنه اند يا در زندان اسيرند! ”
تقى رحمانى هنوز هم قرائت خود از شريعتى را عدالت تعريف ميكند. هنوز هم به وعده هاى مير حسين موسوى اعتقاد دارد تا به دوران طلايى بكشاندمان  در يك كلام هنوز هم براى اصلاحات سينه ميزند و نوبل صلح را تقديم اصلاح طلبان ميكند آيا اين حق را كسى به او داده است كه چنين عملكردى را از او ميبينيم ؟! براى رسيدن به دموكراسى مسلمن با تفكرات شريعتى و پيروان او به آنجا نخواهيم رسيد. دموكراسى يك هدف است ، وسيله نيست ، از ضروريات است كه بايد به آن برسيم و بدون اتحاد و يكپارچگى محال است  كه به اين مهم برسيم ! باهم تا سرنگونى بمانيم.