گزارش خاکسپاری البرز بابا احمدی از فعالین سیاسی قدیمی

مراسم خاکسپاری البرز بابا احمدی یکی از فعالین سیاسی قدیمی با حضور ده ها تن از بستگان و دوستان او در روز پنج شنبه ۲۰ ژوئن ۲۰۲۴ در شهر کلن برگزار شد.

اختر قاسمی

البرز بابا احمدی در خانه خود در تنهایی غم انگیزی درگذشت. پس از اطلاع همسایه ها پلیس وارد آپارتمان او میشود و با جسدی که چند هفته دیگر نفس نمیکشید روبرو شدند

البرز بابا احمدی یکی از فرزندان خوشنام و خوب مسجدسلیمان بود که از جوانی به مسایل سیاسی روی آورد و به سازمان چریک های فدایی خلق پیوست. او پس از انشعاب سازمان چریک های فدایی خلق با اکثریت همکاری کرد و به نقل از بیانیه این سازمان او از پرکارترین و فداکارترین اعضای این سازمان بود و همواره با آنان همراه بود

مراسم خاکسپاری را خانواده البرز برگزار کردند و به سازمان اکثریت اجازه دخالت در برگزاری مراسم ندادند. اما چندین تن از اعضا و کادر مرکزی سازمان فداییان اکثریت (حزب چپ) در مراسم حضور داشتند،و یکی از اعضای کادر رهبری اکثریت نیز صحبت هایی در باره خصوصیات انسانی البرز و وظیفه شناسی اش گفت که در ادامه گزارش خواهید شنید

مهری عباسی از دوستان قدیمی و همشهریان البرز که در همسایگی در شهر مسجدسلیمان با هم بزرگ شدند از خاطرات خود با البرز گفت.
او ضمن یاد کردن از خصوصیات خوب البرز گفت که با وجود اختلاف نظر فاحش سیاسی اما از شکل مرگ فجیع او بسیار متاثر شد و از اینکه دوستان سازمانی اش او را تنها گذاشتند تا جسدش متلاشی شود انتقاد کرد.
انتقاد و پرسشی که نه تنها از سوی خانواده اش بلکه از سوی برخی همشهریان و دوستان او پس از خبر مرگ دردناک البرز در فضای مجازی مطرح شد اما متاسفانه پرسشگران بجای پاسخ با شانتاژ ، تهمت و هتاکی برخی از مسئولین و اعضای این سازمان مواجه شدند

شاید مرگ دردناک البرز بتواند درسی نه فقط برای سازمان های سیاسی بلکه برای همه ما که جمهوری اسلامی باعث دوری مان از دیار و خانواده و عزیزانمان شد باشد و یکدیگر را در این دیار غریب تنها نگذاریم تا عزیزانمان را رنجی بیش ندهیم.

یاد شان گرامی باد!
اختر قاسمی
کلن، 20 ژوئن 2024
#البرز_بابا_احمدی
#مسجدسلیمان
#اخترقاسمی
#اخترنیوز

Facebook Comments Box

About اختر قاسمی

فرزند نفت ام. در گچساران بدنیا آمدم و در مسجدسلیمان شهری که با نفتش، با شیره ی جان خود و مردم مهربانش ایران نوین را ساخت، بزرگ شدم. از سال 1984 در خارج از کشور زندگی میکنم. در آکادمی هنر در اشتوتگارت تحصیل کردم و بیش از سه دهه است که به کار رسانه، عکس و فیلم و فعالیت های فرهنگی و حقوق بشری مشغولم. به امید آزادی و برقرای دمکراسی در میهنم زنده ام و تلاش میکنم. آرزوی دوباره دیدن شهر عزیزم را دارم و دلم برای شقایق ها و کوه های شهرم خیلی تنگ شده ....

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *