شیدایی(مجموعه اشعار پورمزد کافی) – در خویش

نقدینه ی عشق را                 
باغی شدم به آرزو
برگهایش سراسیمه گی

هول از هر کجایش دری می نمود
و کس
به هیچش ز قفلی نمی گشود

ستاره ای بودم
خاموش
در بی زمانی

دریایی بودم
بی موج
در بی مکانی

و کاسه ای که از شوکرانت
در نوشیدم
هنوز
مبهوت طراوت تو بود

پاره ای پژمرده از هراسم
به هوایت در افکندم
درختی شد تناور
که تا
هنوز و همیشه
در بی چرایی ی خویش
فرو می ریخت

پورمزد کافی (منظر)

فوریه ۲۰۱۰    آلمان

بهمن ۲۵۶۸ شاهنشاهی (۱۳۸۸)