نامه سرگشاده چند سازمان سیاسی به نهاد های بین المللی در محکومیت سرکوب در ایران

خانم / آقای گرامی:
ده ماه از آغاز انقلاب زن،زندگی، آزادی می گذرد و در ماه های اخیر بدلیل شدت سرکوب، تظاهرات خیابانی به اشکال گوناگون دیگری از قبیل شعار نویسی و پافشاری در عدم استفاده از حجاب در اماکن و معابر و کوچه ها، تظاهرات منطقه ای و محله ای،‌ دانشجویی، اصناف و دیگر اقشار جامعه ادامه دارد. زنان و جوانان همچنان مبارزه را پی می گیرند و کوتاه نمی آیند و تداوم و پا فشاری مبارزان،آنچنان رژیم را به وحشت انداخته که در آستانه سالگرد این انقلاب، “گشت ارشاد”، یا گشت سرکوب و ایجاد اختناق را دوباره در خیابانهای ایران اسکان داده تا مردم و معترضین، به ویژه زنان و دختران که حجاب را یک امر اختیاری میدانند را بیشتر سرکوب کند. در چند روزی که از برگشت “گشت ارشاد” به خیابان ها گذشته است، تصاویر اعمال خشونت در سراسر ایران و مقاومت زنان با همراهی مردان در رسانه های داخلی و خارجی منتشر شده و از طرف کارشناسان اجتماعی و سیاسی مورد بررسیهای مختلفی قرار گرفته و سوالات بسیار مهمی را مطرح کرده است..
برخی از کارشناسان اجتماعی و سیاسی در رسانه ها این سوال را مطرح می‌کنند که آیا این یک نوع خودزنی اجتماعی سیاسی از طرف نظام نیست و آیا رژیم می‌تواند شرایط را به پیش از انقلاب ژینا بر گرداند و زنان، جوانان و مردمان ایران را با سرکوب هر چه تمامتر ساکت گرداند که به قوانین زن ستیز و انسان ستیز اعتراض نکنند؟ یا اینکه شتاب، شدت و گسترش اعتراضات در سراسر ایران را بیشتر خواهد کرد؟ در میان جناح های مختلف رژیم ایران نیز نظراتی در مقابل این اقدام مطرح شده و افراد سرشناسی از درون رژیم در واکنش به بازگشت” گشت ارشاد” گفته اند “خطر خود براندازی بیشتر شده است”، اسکان مجدد گشت ارشاد «آثار جبران‌ناپذیری» به دنبال خواهد داشت، گشت ارشاد «موازین حقوقی و قانونی لازم را ندارد»..
بسیاری از تحلیلگران و کنشگران سیاسی ایران نیز بازگشت گشت ارشاد به خیابان‌ها را در راستای گسترش اعتراضات اجتماعی، به خصوص زنان و دخترانی دانستند، که از پوشش آزاد دفاع کرده و بر علیه حجاب اجباری مبارزه می‌کنند و آن را ریختن بنزین بر روی آتش توصیف کرده اند. زنان ایران با آگاهی و بلوغ سیاسی و اجتماعی به این نتیجه رسیده اند که گشت اختناق و سرکوب دیگر کارایی خود را از دست داده و این عملکرد نظام دیگر هیچ تاثیری روی مردم ندارد. از این روست که بازگشت به پروژه شکست خورده «گشت ارشاد» می تواند نماد ناکامی رژیم در مسایل اجتماعی باشد و نمونه بارزی از مقاومت جانانه ی مردم بخصوص زنان و دختران ایران به حساب بیاید. هر گونه عملکرد نظام در مورد حجاب اجباری و سایر مسایل اجتماعی نمیتواند شرایط را به پیش از شهریور ۱۴۰۱ برگرداند. ماه هاست که خیلی از زنان و دختران بی باک ایران با حجاب اختیاری در سطح شهرها در حال تردد هستند و از لحاظ روانشناسی جامعه، برگرداندن ترس و تسخیر ذهن و روان بر آن جامعه دیگر امکان ندارد و هر گونه عملکرد میتواند به ضد خود تبدیل شود و جامعه آماده پرداخت بهاء در مسیر انتخاب آزادانه پوشش اختیاری است.با در نظر گرفتن شرایط مبارزان انقلاب زن، زندگی، آزادی در ایران، حمایت شما روسای نهاد‌های بین المللی و سران کشور‌ها برای تحت فشار قرار دادن سردمداران رژیم ایران برای رعایت حقوق انسان ها بسیار مهم است.
ما امضا کنندگان این نامه ازشما می خواهیم که هر چه زودتر اقدام کنید و از اعمال خشونت رژیم که منجر به ریختن خون بسیاری از مردمان ایران خواهد شد، جلو گیری کنید . با جمهوری اسلامی ایران مماشات نکنید و در تعاملات خود از هر نوع آن همیشه پیش شرط رعایت حقوق زنان، جوانان و تمامی مردمان ایران را ازیاد نبرید و قطع روابط را درصورت ادامه نقض حقوق بشر هشدار دهید.
امضاها:
همگرایان سوسیال دموکرات ایران
حزب آزادی و رفاه ایرانیان( آرا)
زنان برای آزادی و برابری پای
صدای زنان سوسیال دموکرات ایران
بنیاد اسماعیل خویی
۲مرداد ۱۴۰۲ | 24-07-2023
*نامه به سازمان ملل، عفو‌بین‌الملل، دادستان دیوان لاهه، اتحادیه اروپا، سران کشورهای امریکا، کانادا ، آلمان، انگلیس، فرستاده شد.