روزهای خوش،( چند شعر)

گلچهره یاوری

مجموعه چهار شعر از سری اشعار بانو گلچهره یاوری است که با تاریخ نگارش آنها در زیر آمده است:

سوگواری!

غم‌ها در دلم پادشاهی میکنند

اشک چشمانم خشک؛ ناله گدایی می کنند

ناله وآه و زاری

در میان این کویر خشک؛

خودنمایی می کننند

یادها بر دلم خنجر زنند

خاطراتش درمیان اینهمه درد

سوگواری میکنند

گلچهر ۴۰۳/۹/۳

یکی بود یکی نبود

روزگاری نه همبرگر بود

نه باگت ونه نان سنگک

فقط

یک نان تیری بود داغ و تازه و لذت بخش

نهارمان دمپخت طماطه بود یا تلیط ماست

و توله

اما

چه خوش بود روزی

که مهمانی می آمد به خونه

مادر کیش کیش میکرد مرغها را

و مرغی سر بریده درمیان دیگ قل قل کنان

نویدخوش میداد مهمان ما را

چه ذوقی داشتیم

و

چه انتظار سختی بود

تا ظهر تا آن مهمان عزیز که مرد بزرگی بود و نشسته

در کنار سفره

تیکه کند آن یک دانه مرغ را

او تیکه میکرد

و چشمان حسرتبار ما فقط ران مرغ را میدیدو

بس

اما

همه می‌دانستیم که

مهمان همیشه حبیب خداست و احترامش

واحب

و پدر هم در کنار او احترامش واجب تر

و افسو س که

مرغ سفره ما هم دوپا داشت، نه چند ین پا

و من دیدم مادرم را که با لذت بال را می

جوید

و ما نیز استخوان کتف را باعشق

و حالا پس

باز باید بگویم:

یکی بود یکی نبود

چه زیبا بود روزهای بدون بال

با همان توله و تلیط آب ترشی و

یک سر پیاز!

                                                                                                                                                                                            ٣- دل تنگ !

٤- بغض در گلو

Facebook Comments Box