پورمزد کافی (منظر) (۹۶) “بهارانه” مرا افسونگری داند بت عاشق کش شهلا طباق عطر و گل باشد سبویش در شب مینا تطاول میکند بلبل به رشک ساغر و ساقی قراول میدهد اختر به لعل دامن عذرا شراب و شهد و سرمستی کنار جام گلگونش به خوانِ بزم شاهانه تناول میکند …
Read More »