سرگذشت آفتاب، قسمت ۴۰ افسانه رستمی خودم هم نمیدونستم کجا باید بروم، فقط راه می رفتم بی هدف، تقریبا نصف روز را، تو کوچه پس کوچه ها چرخیدم و گریه کردم، پسرم هم حسابی خسته شده بود، مجبور شدم برگردم خونه، خونه ای که در و دیوارش بوی دروغ و …
Read More »سرگذشت آفتاب (۳۹)؛ افسانه رستمی
سرگذشت آفتاب ۳۹ افسانه رستمی زمین را زیر پایم احساس نمیکردم گلویم کاملاً خشک شده بود و بدون وقفه با صدای بلند گریه میکردم. پسرم هراسان یقیهی مانتوی من را سفت چسبیده بود. دلم برایش میسوخت، فقط دو سالش بود به صورت زیبا و معصومش نگاه کردم و بوسیدم و …
Read More »سرگذشت افتاب ( ۳۸)، افسانه رستمی
سرگذشت افتاب ( ۳۸) افسانه رستمی شوکه به نگار خیره شدم و گفتم: نکنه این زن…! تلاش کردم حرفم را تمام کنم اما نمیشد. احساس میکردم طنابی محکم دور گردنم گره زده شده. نگار دستان سردم را میان دو تا دستش گرفت و با بغض گفت: من درکت میکنم. …
Read More »سرگذشت آفتاب (۳۷) افسانه رستمی
سرگذشت آفتاب (۳۷) افسانه رستمی تا ساعت یازده شب اشک ریختم و منتظر ماندم اما آرش حتی تماس هم نگرفت. پسرم بیقراری میکرد و کلافه شده بود. ناچار شدم برگردم خونه. چراغها خاموش بود و طبق معمول آرش نبود. بدون اینکه چیزی بخورم پسرم را حمام دادم و خوابیدم. صبح …
Read More »سرگذشت آفتاب (۳۴)؛ افسانه رستمی
سرگذشت آفتاب (۳۴) افسانه رستمی از رستوران بیرون آمدیم، آرش گفت: با هم بریم خرید و بدون اینکه منتظر جواب من بماند علی را بغل کرد و راه افتاد. فاصله خانه ما تا بازار کویتیها زیاد نبود، پیاده حدود پانزده دقیقه میشد. در طول مسیر، مرتب قربون صدقهی علی میرفت …
Read More »